create your own visited country map
maandag, september 22, 2003
DE APENHEUL
De Babu Express stond gepland voor 10.00. En jawel Babu zelf was er ook.
Zoals hij had beloofd (hij was volgens hemzelf een eerlijke jongen) was het eerste ritje naar het Amber Fort, 11 km ten noorden van Jaipur. Alvorens in de vroegere hoofdstad van het Jaipur gebied aan te zijn gekomen, scheurden we langs het Waterpaleis, door Babu ook wel Techno Palace genoemd.
Bij het Amberfort moesten er transport keuzes worden gemaakt met betrekking tot de vraag: hoe op het fort te komen. Te voet, per olifant of per jeep. Aangezien we wel eens lekker wilden sporten gingen we te voet. In een afmattende hitte van 36 graden om half elf 's ochtends bereikten we binnen een kwartier het fort. Het beloofde paleis in het fort bleek dicht te zijn. What a bummer! De gouverneur van Rajasthan bleek die morgen aan een hartaanval te zijn overleden. Als rouwteken moest ook het Amberpaleis eraan geloven.
Wel kon je nog een heilige plek bezichtigen, maar nu al de schoenen uit hadden we geen zin in. Naast het Amber fort bleek nog een fort te zijn. Geprobeerd er naartoe te lopen, maar dit bleek een zweterige klus en daarbij kwam dat er verder geen enkele toerist of Indier te bekennen was. Terug bij Babu bleek dit fort Jaigarh genaamd. Te bezichtigen door het publiek sinds 1983.
Babu reed ons daarna naar een soort lappenfabriek, alwaar Wouter zich een knalblauwe broek aan liet meten. Binnen 2 uur klaar. Babu dacht dat wij wel trek hadden en dus zette hij ons af bij het Rainbow restaurant.
Bij het verlaten van het restaurant kregen wij de indruk dat onze gids/bestuurder geen bezienswaardigheden meer wist. Of toch wel...Ja een prachtige tuin leek hem wel leuk om aan ons te tonen. Hierbij was een Hindu tempel (in de volle zon). Deze diende baarvoets bezichtigd te worden. Wouter had zijn grote teen reeds verbrand en zag hiervan (de tempel, niet de teen) af. Erika toonde doorzettingsvermogen door wel de bloedhete stenen trap op te lopen. Vervolgens rende ze als een torpedo hier weer vanaf.
Even afkoelen in het park. Een local nepfotograaf wilde ons op de foto zetten en deed dit ook. Uit het park komende troffen we Babu slapend onder een boom aan. Hij reed ons weer naar de lappenfabriek, waar Wouter zijn maatbroek afhaalde. Tijd voor een nieuwe tempel. Met de nog niet afgekoelde voeten traden we binnen.
Buiten werden we opgewacht door nieuwsgierige studenten die graag een praatje wilden aanknopen met die lange blanke krullenkop. (Hedenmorgen wist Babu te vertellen dat W. niet alleen om zijn lengte werd uitgelachen, maar ook om zijn vrouwelijke haardracht).
Tijd voor een beetje rusten, vond Babu. Hij zette ons om vier uur bij het hotel af om ons om half zes weer op te pikken voor een prachtige zonsondergang.
Op de afgesproken tijd reden we naar Galta waar zich de Sun Temple, ook wel Monkey Temple genoemd, bevindt. We werden welkom geheten door een horde apen. Op de weg omhoog naar de Sun Temple, waar het uiteindelijk om draaide, vele apen en koeien ontweken. Helaas was de beloofde zonsondergang niet zo spectaculair. Zon verdween pardoes in smogwolken. Maar het uitzicht maakte veel goed.
Nadat wij ook in het begeerde schrift van Babu hadden geschreven, namen we afscheid van hem.
Op het dakterras van het hotel troffen we de vriendelijke Ier weer.
De Babu Express stond gepland voor 10.00. En jawel Babu zelf was er ook.
Zoals hij had beloofd (hij was volgens hemzelf een eerlijke jongen) was het eerste ritje naar het Amber Fort, 11 km ten noorden van Jaipur. Alvorens in de vroegere hoofdstad van het Jaipur gebied aan te zijn gekomen, scheurden we langs het Waterpaleis, door Babu ook wel Techno Palace genoemd.
Bij het Amberfort moesten er transport keuzes worden gemaakt met betrekking tot de vraag: hoe op het fort te komen. Te voet, per olifant of per jeep. Aangezien we wel eens lekker wilden sporten gingen we te voet. In een afmattende hitte van 36 graden om half elf 's ochtends bereikten we binnen een kwartier het fort. Het beloofde paleis in het fort bleek dicht te zijn. What a bummer! De gouverneur van Rajasthan bleek die morgen aan een hartaanval te zijn overleden. Als rouwteken moest ook het Amberpaleis eraan geloven.
Wel kon je nog een heilige plek bezichtigen, maar nu al de schoenen uit hadden we geen zin in. Naast het Amber fort bleek nog een fort te zijn. Geprobeerd er naartoe te lopen, maar dit bleek een zweterige klus en daarbij kwam dat er verder geen enkele toerist of Indier te bekennen was. Terug bij Babu bleek dit fort Jaigarh genaamd. Te bezichtigen door het publiek sinds 1983.
Babu reed ons daarna naar een soort lappenfabriek, alwaar Wouter zich een knalblauwe broek aan liet meten. Binnen 2 uur klaar. Babu dacht dat wij wel trek hadden en dus zette hij ons af bij het Rainbow restaurant.
Bij het verlaten van het restaurant kregen wij de indruk dat onze gids/bestuurder geen bezienswaardigheden meer wist. Of toch wel...Ja een prachtige tuin leek hem wel leuk om aan ons te tonen. Hierbij was een Hindu tempel (in de volle zon). Deze diende baarvoets bezichtigd te worden. Wouter had zijn grote teen reeds verbrand en zag hiervan (de tempel, niet de teen) af. Erika toonde doorzettingsvermogen door wel de bloedhete stenen trap op te lopen. Vervolgens rende ze als een torpedo hier weer vanaf.
Even afkoelen in het park. Een local nepfotograaf wilde ons op de foto zetten en deed dit ook. Uit het park komende troffen we Babu slapend onder een boom aan. Hij reed ons weer naar de lappenfabriek, waar Wouter zijn maatbroek afhaalde. Tijd voor een nieuwe tempel. Met de nog niet afgekoelde voeten traden we binnen.
Buiten werden we opgewacht door nieuwsgierige studenten die graag een praatje wilden aanknopen met die lange blanke krullenkop. (Hedenmorgen wist Babu te vertellen dat W. niet alleen om zijn lengte werd uitgelachen, maar ook om zijn vrouwelijke haardracht).
Tijd voor een beetje rusten, vond Babu. Hij zette ons om vier uur bij het hotel af om ons om half zes weer op te pikken voor een prachtige zonsondergang.
Op de afgesproken tijd reden we naar Galta waar zich de Sun Temple, ook wel Monkey Temple genoemd, bevindt. We werden welkom geheten door een horde apen. Op de weg omhoog naar de Sun Temple, waar het uiteindelijk om draaide, vele apen en koeien ontweken. Helaas was de beloofde zonsondergang niet zo spectaculair. Zon verdween pardoes in smogwolken. Maar het uitzicht maakte veel goed.
Nadat wij ook in het begeerde schrift van Babu hadden geschreven, namen we afscheid van hem.
Op het dakterras van het hotel troffen we de vriendelijke Ier weer.
