create your own visited country map
donderdag, september 25, 2003
HUBBA BABU
Je kent het wel, die extreem roze, plakkerige Hubba Bubba kauwgom. Je zou kunnen zeggen dat onze lelijke vriend Babu ook onder deze soort valt. Een plakker.
Zoals hij zichzelf de vorige avond had uitgenodigd, donderdag morgen tien uur bij ons hotel. (zie vorig bericht). Tsja wat doe je als je in de veronderstelling bent dat de plakker speciaal met een presentje komt en dat je hebt gelogen dat dit onze vertrekdag zou zijn? Toen hij inderdaad om tien uur bij de receptie stond hadden wij onze slappe smoes klaar. Tsja verkeerd gekeken op ons buskaartje, de bus vertrekt morgen pas, ai.
Babu zag natuurlijk meteen zijn kans schoon, of we niet nog wat wilden zien dan. Nou nee, het bier van gisteravond was niet zo goed gevallen, zoveel koolzuur, boeren, we moesten toch echt nog even slapen. Timide en teleurgesteld (goed geacteerd overigens) slenterde hij naar de Babu Express.
Drie uur later was voor ons een betere opstaan tijd. En snel daarna zaten we behoorlijk opgevouwen in een fietsriksja. (De fietser had het dakje omhoog staan dus Wouter moest oppassen dat hij er niet met zijn hoofd doorheen beukte).
We werden keurig afgezet bij het postkantoor, want er zouden pakketjes naar de ouders moeten worden gestuurd. (foto's, te zware boeken). En goh wat 'n toeval troffen we Babu aan naast onze riksja....
Eerst onze business maar doen daarna onze "vriend" te woord staan. In het postkantoor was het een drukte van belang. Wat wil je als je veel te veel personeel hebt rondlopen die alleen de krant lezen, baliemedewerkers die dubbel werk doen. Adres dat op pakketje staat nog een keer in de computer invoeren en wederom erg brutale voordringers. Nu kwam toch Babu erg van pas, want hij zorgde er wel voor dat wij minstens een half uur eerder het postkantoor konden verlaten. In antwoord hierop toch maar weer van zijn rijvaardigheid gebruik gemaakt. Een rit naar de voet van het Tigerfort gebouwd in 1734. We werden onderaan de berg afgezet en hebben nog 2 zigzaggende kilometers te voet afgelegd. Bovenaan was het prachtig. Wat een fortuinlijk fort. Rustig, mooie uitzichten op Jaipur, brede voetpaden, veel groter dan we in eerste instantie gedacht hadden. Een hoogtepunt. Om half zes waren we weer afgedaald in Babu diepten en dronken nog een voorlopig afscheidssapje. Babu was weer een en al zoutzak vanwege de afwezige klandizie.
Morgen staat-ie er weer om ons naar de bus te brengen.
Je kent het wel, die extreem roze, plakkerige Hubba Bubba kauwgom. Je zou kunnen zeggen dat onze lelijke vriend Babu ook onder deze soort valt. Een plakker.
Zoals hij zichzelf de vorige avond had uitgenodigd, donderdag morgen tien uur bij ons hotel. (zie vorig bericht). Tsja wat doe je als je in de veronderstelling bent dat de plakker speciaal met een presentje komt en dat je hebt gelogen dat dit onze vertrekdag zou zijn? Toen hij inderdaad om tien uur bij de receptie stond hadden wij onze slappe smoes klaar. Tsja verkeerd gekeken op ons buskaartje, de bus vertrekt morgen pas, ai.
Babu zag natuurlijk meteen zijn kans schoon, of we niet nog wat wilden zien dan. Nou nee, het bier van gisteravond was niet zo goed gevallen, zoveel koolzuur, boeren, we moesten toch echt nog even slapen. Timide en teleurgesteld (goed geacteerd overigens) slenterde hij naar de Babu Express.
Drie uur later was voor ons een betere opstaan tijd. En snel daarna zaten we behoorlijk opgevouwen in een fietsriksja. (De fietser had het dakje omhoog staan dus Wouter moest oppassen dat hij er niet met zijn hoofd doorheen beukte).
We werden keurig afgezet bij het postkantoor, want er zouden pakketjes naar de ouders moeten worden gestuurd. (foto's, te zware boeken). En goh wat 'n toeval troffen we Babu aan naast onze riksja....
Eerst onze business maar doen daarna onze "vriend" te woord staan. In het postkantoor was het een drukte van belang. Wat wil je als je veel te veel personeel hebt rondlopen die alleen de krant lezen, baliemedewerkers die dubbel werk doen. Adres dat op pakketje staat nog een keer in de computer invoeren en wederom erg brutale voordringers. Nu kwam toch Babu erg van pas, want hij zorgde er wel voor dat wij minstens een half uur eerder het postkantoor konden verlaten. In antwoord hierop toch maar weer van zijn rijvaardigheid gebruik gemaakt. Een rit naar de voet van het Tigerfort gebouwd in 1734. We werden onderaan de berg afgezet en hebben nog 2 zigzaggende kilometers te voet afgelegd. Bovenaan was het prachtig. Wat een fortuinlijk fort. Rustig, mooie uitzichten op Jaipur, brede voetpaden, veel groter dan we in eerste instantie gedacht hadden. Een hoogtepunt. Om half zes waren we weer afgedaald in Babu diepten en dronken nog een voorlopig afscheidssapje. Babu was weer een en al zoutzak vanwege de afwezige klandizie.
Morgen staat-ie er weer om ons naar de bus te brengen.
