create your own visited country map
dinsdag, september 16, 2003
NIEUW SNELHEIDSRECORD
Heden morgen wakker geworden in de nieuwe kamer, die de avond tevoren vrij was gekomen en waarin wij zonder problemen onze intrek konden nemen. Een genot, zeker met de de avond tevoren op meegebrachte discman gehoorde hardrockplaatjes van Nuclear Assault en Tanzwut in het geheugen. Niettemin verlieten we alras het ledikant en spoedden ons naar het vertrouwde dakterras voor ontbijt. Dat mocht niet lang duren, want vandaag zouden we, nadat we gisteren al onze was hadden laten wassen, drogen en strijken, weer een megaproject ondernemen: een treinkaartje kopen.
Gelukkig is de wijk waar wij verblijven, Pahar Ganj, dichtbij het centraal station. Nadat we de idioten die denken een winstje over te houden aan het weghouden van toeristen bij het Foreign Tourist Ticket Office hadden getrotseerd, kon het invullen van de voor het verkrijgen van het treinkaartje benodigde paperassen beginnen. Dit bleek eenvoudig en ook was er een trein naar Jaipur beschikbaar op een heel prettig uur: donderdag om 14.10 zullen we vertrekken. Binnen een half uur was alles geregeld en dat was met alle ellende om bij de Indiase ambassade in Den Haag een visum te krijgen een record van snelheid.
Minder snel dan dit is onze trein wel: 259 kilometers zullen in 7 uur worden afgelegd. Ach, een westerling die daarop let.
Hierna was er nog tijd om iets te bekijken en daarom gingen we naar het Indira Gandhi Memorial Museum, waar men een beeld kan krijgen van Gandhi's leven en werk, alsmede dat van haar zoon Rajiv Gandhi. Ook zijn snuisterijen te bekijken ten tijde van de moord op moeder en zoon Gandhi, respectievelijk in 1984 en 1991.
Helaas ging het museum voor ons ritme iets te vroeg dicht. Daarop liepen we nog wat door New Delhi, dat door de Britten werkelijk prachtig is aangelegd. Wouter stelde voor te gaan dineren in een hotel, waar zich een nogal poenig doch niet al te duur restaurant bevond. Terecht vond Erika dit geen goed idee en zo kwamen we, na een flinke voettocht, terecht bij een soort bazaar die door onze reisgids abusievelijk als echt restaurant was beschreven. Had de firma Lonely Planet ons vanmiddag op het station nog zulke goede diensten bewezen, nu mochten ze wat mij betreft naar de pomp lopen, op voorwaarde dat die net zover weg zou zijn als het zogenaamde restaurant waar we nu voor stonden.
Aldus eindigdne we wederom bij het Gold Regency Hotel, waar een wederom prima curry werd genoten. Ook heeft Wouter de whisky eens geprobeerd maar het adagium dat deze het beste in de huiselijke sfeer kan worden gebruikt, geldt hier ook.
Heden morgen wakker geworden in de nieuwe kamer, die de avond tevoren vrij was gekomen en waarin wij zonder problemen onze intrek konden nemen. Een genot, zeker met de de avond tevoren op meegebrachte discman gehoorde hardrockplaatjes van Nuclear Assault en Tanzwut in het geheugen. Niettemin verlieten we alras het ledikant en spoedden ons naar het vertrouwde dakterras voor ontbijt. Dat mocht niet lang duren, want vandaag zouden we, nadat we gisteren al onze was hadden laten wassen, drogen en strijken, weer een megaproject ondernemen: een treinkaartje kopen.
Gelukkig is de wijk waar wij verblijven, Pahar Ganj, dichtbij het centraal station. Nadat we de idioten die denken een winstje over te houden aan het weghouden van toeristen bij het Foreign Tourist Ticket Office hadden getrotseerd, kon het invullen van de voor het verkrijgen van het treinkaartje benodigde paperassen beginnen. Dit bleek eenvoudig en ook was er een trein naar Jaipur beschikbaar op een heel prettig uur: donderdag om 14.10 zullen we vertrekken. Binnen een half uur was alles geregeld en dat was met alle ellende om bij de Indiase ambassade in Den Haag een visum te krijgen een record van snelheid.
Minder snel dan dit is onze trein wel: 259 kilometers zullen in 7 uur worden afgelegd. Ach, een westerling die daarop let.
Hierna was er nog tijd om iets te bekijken en daarom gingen we naar het Indira Gandhi Memorial Museum, waar men een beeld kan krijgen van Gandhi's leven en werk, alsmede dat van haar zoon Rajiv Gandhi. Ook zijn snuisterijen te bekijken ten tijde van de moord op moeder en zoon Gandhi, respectievelijk in 1984 en 1991.
Helaas ging het museum voor ons ritme iets te vroeg dicht. Daarop liepen we nog wat door New Delhi, dat door de Britten werkelijk prachtig is aangelegd. Wouter stelde voor te gaan dineren in een hotel, waar zich een nogal poenig doch niet al te duur restaurant bevond. Terecht vond Erika dit geen goed idee en zo kwamen we, na een flinke voettocht, terecht bij een soort bazaar die door onze reisgids abusievelijk als echt restaurant was beschreven. Had de firma Lonely Planet ons vanmiddag op het station nog zulke goede diensten bewezen, nu mochten ze wat mij betreft naar de pomp lopen, op voorwaarde dat die net zover weg zou zijn als het zogenaamde restaurant waar we nu voor stonden.
Aldus eindigdne we wederom bij het Gold Regency Hotel, waar een wederom prima curry werd genoten. Ook heeft Wouter de whisky eens geprobeerd maar het adagium dat deze het beste in de huiselijke sfeer kan worden gebruikt, geldt hier ook.
