create your own visited country map
vrijdag, september 19, 2003
RAILAWAY
Donderdag om 13.00 verlieten we het Anoop hotel om naar het station Delhi Sarai Rohilla te gaan. 70 riksjaroepees later (veel te veel, maar we hadden niet zoveel tijd om te onderhandelen) bereikten we het station. We bleken meteen op het goede perron te staan dus het was alleen nog maar een kwestie van wachten totdat de Chetak Express arriveerde. Onze coupe bleek in eerste instantie erg ruim, maar toen de trein vertrok zaten we opgepropt met nog 8 andere reizigers. Wouter ergerde zich nogal aan twee Indiers die super smakkend hun curry nuttigden. Dit zou een fijne reis worden! Aan het spoor bleken zich alle opeengepakte sloppenwijken te bevinden, erg triest allemaal. Nadat we de sloppenwijken achter ons hadden gelaten keek Wouter recht in het geraamte van een aangevreten koe. (niks heiligs meer aan). Toen we meer richting de provincie Rajasthan kwamen, raakte de trein steeds leger en waren wij verlost van het smakken, elkaar aanraken, aanstaren en voetzweten. Een goed opgeleide militair zat nog tegenover ons en begon een zeer vriendelijk praatje. Zijn naam zijn we gemakshalve vergeten.
Na een reis van 7 uur kwamen we met een half uur versnelling, een gebroken rug en een houten kont aan op het station van Jaipur. Ook hier werd er onder de riksjabestuurders flink gevochten wie deze filmsterren mocht gaan vervoeren. Toen er 15 belangstellenden om ons heen stonden begonnen we een toespraak in duet:
"We observe today...c'est ca!". Zonder handtekeningen uit te delen liepen we verder. We belandden half bezweet eerst in totaal de verkeerde buurt. Maar dankzij Wouter's padvindersachtergrond kwamen we van de hel in de hemel terecht. Daar was hotel Pearl Palace, wat echt zijn naam eer aan doet. Supergrote kamer met een super badkamer, bed, kussens, bank. Op het dakterras nog genoten van een verse ananassap en toen het kolossale bed opgezocht.
Donderdag om 13.00 verlieten we het Anoop hotel om naar het station Delhi Sarai Rohilla te gaan. 70 riksjaroepees later (veel te veel, maar we hadden niet zoveel tijd om te onderhandelen) bereikten we het station. We bleken meteen op het goede perron te staan dus het was alleen nog maar een kwestie van wachten totdat de Chetak Express arriveerde. Onze coupe bleek in eerste instantie erg ruim, maar toen de trein vertrok zaten we opgepropt met nog 8 andere reizigers. Wouter ergerde zich nogal aan twee Indiers die super smakkend hun curry nuttigden. Dit zou een fijne reis worden! Aan het spoor bleken zich alle opeengepakte sloppenwijken te bevinden, erg triest allemaal. Nadat we de sloppenwijken achter ons hadden gelaten keek Wouter recht in het geraamte van een aangevreten koe. (niks heiligs meer aan). Toen we meer richting de provincie Rajasthan kwamen, raakte de trein steeds leger en waren wij verlost van het smakken, elkaar aanraken, aanstaren en voetzweten. Een goed opgeleide militair zat nog tegenover ons en begon een zeer vriendelijk praatje. Zijn naam zijn we gemakshalve vergeten.
Na een reis van 7 uur kwamen we met een half uur versnelling, een gebroken rug en een houten kont aan op het station van Jaipur. Ook hier werd er onder de riksjabestuurders flink gevochten wie deze filmsterren mocht gaan vervoeren. Toen er 15 belangstellenden om ons heen stonden begonnen we een toespraak in duet:
"We observe today...c'est ca!". Zonder handtekeningen uit te delen liepen we verder. We belandden half bezweet eerst in totaal de verkeerde buurt. Maar dankzij Wouter's padvindersachtergrond kwamen we van de hel in de hemel terecht. Daar was hotel Pearl Palace, wat echt zijn naam eer aan doet. Supergrote kamer met een super badkamer, bed, kussens, bank. Op het dakterras nog genoten van een verse ananassap en toen het kolossale bed opgezocht.
