create your own visited country map
zaterdag, september 20, 2003
SPIELEREI
Vrijdag werd, nadat de uitgang van het bed gevonden was, een rustige dag. We liepen wat rond in de roze stad, zoals Jaipur bekend staat. Inderdaad, veel roze. Ook veel verkopers van huishoudelijke apparatuur. Lets ol bie prout, Philips stond er ook tussen. Verder was er eigenlijk niet zoveel te zien. Een partij poolen in een als gezellig omschreven cafe/restaurant bleek niet meer dan het opkrijten van bestofte biljartballen in een kelder die zelfs met enorme fantasie en veel optimisme niet gezellig mocht worden genoemd. Een schuur. Erika won twee keer.
's Avonds hebben we in een hotellounge nog een drankje genoten. Wouter werd dusdanig uitgelachen wegens zijn lengte, en Erika zodanig aangestaard wegens het feit dat ze als vrouw in een kroeg zat en dan ook blond was (waar haal je het vandaan; brutalen en blonden hebben de halve wereld) dat we het bij een korte sessie hebben gehouden. Duidelijk minder vrije sfeer dan in Delhi.
Leuk is wel dat we overal worden toegezwaaid en dan onze eerder genoemde toespraken maar weer beginnen. Hartverwarmend. Ontroerend. Overweldigend.
Vandaag ging dit toezwaaien door. We bezochten na het ontbijt de in verregaande staat van ontbinding verkerende Hawa Mahal ofwel het Paleis der Winden. Het uit 1799 stammende gebouw was duidelijk aan een verfje toe maar bood een fraai uitzicht op Jaipur en wijde omgeving. Veel apen vonden dit ook en hielden ons gezelschap. Een of andere droplul wilde toen weer met een smoesje ons een winkeltje binnenlokken maar dat ging mooi niet door. Een zoektocht naar een restaurant, vervolgens, bleek aanvankelijk heilloos. Alles dicht, in verbouwing, opgeheven of gewoon geen zin in koken die avond. Geheel bij toeval kwamen echter uit bij restaurant Natraj, waar we echt fe-no-me-naal hebben gegeten. Nou ja...vooral Wouter, want met Erika's gestel wil het nog niet zo vlotten, maar dit maal ging er toch goed in. Als dessert kregen we heerlijke Indiase zoete koek.
Naast ons zat een groep hints te spelen. Ook hier! Frank Masmeijer where art thou?
Een fietsriksjarijder bood ons een airco(?!)rit aan, maar we wilden ons toch liever overdekt laten vervoeren naar het hotel. Prima dag.
Vrijdag werd, nadat de uitgang van het bed gevonden was, een rustige dag. We liepen wat rond in de roze stad, zoals Jaipur bekend staat. Inderdaad, veel roze. Ook veel verkopers van huishoudelijke apparatuur. Lets ol bie prout, Philips stond er ook tussen. Verder was er eigenlijk niet zoveel te zien. Een partij poolen in een als gezellig omschreven cafe/restaurant bleek niet meer dan het opkrijten van bestofte biljartballen in een kelder die zelfs met enorme fantasie en veel optimisme niet gezellig mocht worden genoemd. Een schuur. Erika won twee keer.
's Avonds hebben we in een hotellounge nog een drankje genoten. Wouter werd dusdanig uitgelachen wegens zijn lengte, en Erika zodanig aangestaard wegens het feit dat ze als vrouw in een kroeg zat en dan ook blond was (waar haal je het vandaan; brutalen en blonden hebben de halve wereld) dat we het bij een korte sessie hebben gehouden. Duidelijk minder vrije sfeer dan in Delhi.
Leuk is wel dat we overal worden toegezwaaid en dan onze eerder genoemde toespraken maar weer beginnen. Hartverwarmend. Ontroerend. Overweldigend.
Vandaag ging dit toezwaaien door. We bezochten na het ontbijt de in verregaande staat van ontbinding verkerende Hawa Mahal ofwel het Paleis der Winden. Het uit 1799 stammende gebouw was duidelijk aan een verfje toe maar bood een fraai uitzicht op Jaipur en wijde omgeving. Veel apen vonden dit ook en hielden ons gezelschap. Een of andere droplul wilde toen weer met een smoesje ons een winkeltje binnenlokken maar dat ging mooi niet door. Een zoektocht naar een restaurant, vervolgens, bleek aanvankelijk heilloos. Alles dicht, in verbouwing, opgeheven of gewoon geen zin in koken die avond. Geheel bij toeval kwamen echter uit bij restaurant Natraj, waar we echt fe-no-me-naal hebben gegeten. Nou ja...vooral Wouter, want met Erika's gestel wil het nog niet zo vlotten, maar dit maal ging er toch goed in. Als dessert kregen we heerlijke Indiase zoete koek.
Naast ons zat een groep hints te spelen. Ook hier! Frank Masmeijer where art thou?
Een fietsriksjarijder bood ons een airco(?!)rit aan, maar we wilden ons toch liever overdekt laten vervoeren naar het hotel. Prima dag.
