create your own visited country map
zaterdag, oktober 04, 2003
DIERENDAG VERPEST DOOR BILL GATES!
Wat doe je als je bijna je nieuwe stukje voor de site klaarhebt en Windows 98 besluit je eruit te gooien......
Gewoon maar weer opnieuw beginnen.
Afgelopen donderdag zijn we eindelijk uit Pushkar vertrokken naar Udaipur. Wouter had inmiddels genoeg van de hotelkamer muren en Erika van steeds hetzelfde winkelstraatje. De bus zou om 12.30 vertrekken en inderdaad op de genoemde tijd stond er ook een bus klaar. Helaas was het meer een soort pendeldienst naar Ajmer (op 11 km bergafwaarts). In Ajmer werden we langs de kant van een hoofdweg afgezet met onze bagage. Vanaf toen konden we gaan hopen dat er een bus zou komen die ons naar de plek waar het uiteindelijk om draaide, Udaipur, op zou komen dagen. Ondertussen probeerde Erika het milieuprobleem in India op te lossen. Ze bracht een lege plastic waterfles naar een kiosk aan de overkant. Mislukte aktie, ze werd ronduit uitgelachen om dit goedbedoelende gebaar. Het was 13.30 en we stonden nog steeds in Ajmer (er was ons verteld dat de totale reis naar Udaipur 8 uur zou duren). Toen de zon hevig op onze hoofden brandde en de hoop op onze bus bijna was opgegeven, kwam daar toch een touringcar aanrijden! Uiteindelijk waren we om 14.30 dan toch echt op weg. De bus was afgeladen vol met Indiërs en een handjevol toeristen. Tot onze verbazing stopte de bus onderweg om nog meer mensen toe te laten, maar, maar, dat kon toch niet waar zijn? Jawel, al snel werden er een aantal krukjes tevoorschijn getoverd en dan kon het allemaal best. Bezweet en gebroken kwamen we dan eindelijk om half negen 's avonds in Udaipur aan. Het hotel was snel gevonden. Het bleek een prachtig hotel (in oude Maharaja stijl) en zo was onze kamer ook. Het dakterras biedt een mooi uitzicht op het waterpaleis, waar ook James Bond in de film Octopussy al Back Gammon'ed heeft doorgebracht. Vrijdagavond hebben we de film gezien op het dakterras. Niet heel bijzonder hier, want de hele stad is apetrots op de film en laat dit blijken door in elk hotel deze film te vertonen.
Zaterdagmorgen half vijf werden we geheel ongevraagd gewekt door pannenroffelaars in de straat. Niet alleen wij werden gewekt, ook de vogel die zich genesteld had in een van onze vensters. Van schrik was de vogel van het ei gevlogen. (en dat nog wel op dierendag verjoempe).
's Middags zijn we naar het Bagore-ki-Haveli geweest. Dit is een gebouw dat vroeger behuisd werd door de notabelen van Udaipur. Vandaag den dag is het een museum. Wat rest is alleen een heleboel kamers met heel veel potjes, pannetjes, sari's en andere snuisterijen van die notabelen. Beneden was er nog een schilderijen collectie te bewonderen, maar het meest bewonderenswaardige aan dezen was nog wel dat ze behoorlijk met pen beklad waren door vandalen, wel alle.
We hielden het snel voor gezien bij het museum en begaven ons weer op straat. Waar we hoorden: "Nouh, maar hiiieer zitt ook well een bekkerij hoooor" Medelanders die een Duitse bakkerij hadden ontdekt.
Wat doe je als je bijna je nieuwe stukje voor de site klaarhebt en Windows 98 besluit je eruit te gooien......
Gewoon maar weer opnieuw beginnen.
Afgelopen donderdag zijn we eindelijk uit Pushkar vertrokken naar Udaipur. Wouter had inmiddels genoeg van de hotelkamer muren en Erika van steeds hetzelfde winkelstraatje. De bus zou om 12.30 vertrekken en inderdaad op de genoemde tijd stond er ook een bus klaar. Helaas was het meer een soort pendeldienst naar Ajmer (op 11 km bergafwaarts). In Ajmer werden we langs de kant van een hoofdweg afgezet met onze bagage. Vanaf toen konden we gaan hopen dat er een bus zou komen die ons naar de plek waar het uiteindelijk om draaide, Udaipur, op zou komen dagen. Ondertussen probeerde Erika het milieuprobleem in India op te lossen. Ze bracht een lege plastic waterfles naar een kiosk aan de overkant. Mislukte aktie, ze werd ronduit uitgelachen om dit goedbedoelende gebaar. Het was 13.30 en we stonden nog steeds in Ajmer (er was ons verteld dat de totale reis naar Udaipur 8 uur zou duren). Toen de zon hevig op onze hoofden brandde en de hoop op onze bus bijna was opgegeven, kwam daar toch een touringcar aanrijden! Uiteindelijk waren we om 14.30 dan toch echt op weg. De bus was afgeladen vol met Indiërs en een handjevol toeristen. Tot onze verbazing stopte de bus onderweg om nog meer mensen toe te laten, maar, maar, dat kon toch niet waar zijn? Jawel, al snel werden er een aantal krukjes tevoorschijn getoverd en dan kon het allemaal best. Bezweet en gebroken kwamen we dan eindelijk om half negen 's avonds in Udaipur aan. Het hotel was snel gevonden. Het bleek een prachtig hotel (in oude Maharaja stijl) en zo was onze kamer ook. Het dakterras biedt een mooi uitzicht op het waterpaleis, waar ook James Bond in de film Octopussy al Back Gammon'ed heeft doorgebracht. Vrijdagavond hebben we de film gezien op het dakterras. Niet heel bijzonder hier, want de hele stad is apetrots op de film en laat dit blijken door in elk hotel deze film te vertonen.
Zaterdagmorgen half vijf werden we geheel ongevraagd gewekt door pannenroffelaars in de straat. Niet alleen wij werden gewekt, ook de vogel die zich genesteld had in een van onze vensters. Van schrik was de vogel van het ei gevlogen. (en dat nog wel op dierendag verjoempe).
's Middags zijn we naar het Bagore-ki-Haveli geweest. Dit is een gebouw dat vroeger behuisd werd door de notabelen van Udaipur. Vandaag den dag is het een museum. Wat rest is alleen een heleboel kamers met heel veel potjes, pannetjes, sari's en andere snuisterijen van die notabelen. Beneden was er nog een schilderijen collectie te bewonderen, maar het meest bewonderenswaardige aan dezen was nog wel dat ze behoorlijk met pen beklad waren door vandalen, wel alle.
We hielden het snel voor gezien bij het museum en begaven ons weer op straat. Waar we hoorden: "Nouh, maar hiiieer zitt ook well een bekkerij hoooor" Medelanders die een Duitse bakkerij hadden ontdekt.
