create your own visited country map
zaterdag, oktober 18, 2003
ER IS WIJN AAN HET EIND VAN DE TUNNEL
Vrijdag 17 oktober stonden we om 6 uur 's ochtends al te onderhandelen met taxichauffeurs. We kregen hulp van de hotel portier en hierdoor belandden we snel op het Victoria Trainstation. Hier was het leven al volop in gang. Om 07.05 vertrok onze trein naar Goa.
Een zeer vriendelijke meneer wees ons onze plaatsen in de trein...en moest hiervoor 30 roepie hebben....tsja dat soort dingen overkomen je als je zo duf overkomt en bent.
Onze medereizigers waren een Duitse en een Amerikaan.
De reis was echt de beste die we konden hebben. Geen volgepakte coupé's en super uitzichten!
In Nederland heeft Albron Travel Catering er de brui aan gegeven, maar hier heeft men het net ontdekt. Wouter bestelde een lunch bestaande uit rijst met curry prut, heel smakelijk volgens hem.
De reis zou 16 tunnels passeren en Erika's administratie drift stak weer de kop op. Lekker tellen. Halverwege de treinreis gaf ze het tellen maar op, want het waren er veel meer, moesten de kleine tunnels nou meegerekend worden of niet?
Om 17.00 uur was onze Duitse metgezel al op het station van bestemming, dit was eerder dan gepland dus moesten we haar wakker maken. Met een blik van: " zeg zouden jullie niet eens even helpen" keek ze ons aan. OK. troep in tas gedouwd, zelf stond ze te klungelen met haar slippers die ze ook buiten had kunnen aantrekken, en haar naar buiten gemanouvreerd.
Ze was vriendelijk, maar behoorde zeker tot de categorie chaotische reizigers.
Een kwartier later was de Amerikaan op zijn bestemming en om half zes (anderhalf uur eerder dan wij gedacht hadden) zetten wij voet op Goaanse bodem.
Per taxi lieten we ons vervoeren naar de plaats Panjim, waar we voor ons hotel werden afgezet. Wat een vlekkeloos goeie reis. Al gauw vonden we een restaurant, een voormalig Portugees huis, waar we de afloop van de prima reis vierden met Goaanse worstjes, gevulde krab, port en veel rode wijn.
Vrijdag 17 oktober stonden we om 6 uur 's ochtends al te onderhandelen met taxichauffeurs. We kregen hulp van de hotel portier en hierdoor belandden we snel op het Victoria Trainstation. Hier was het leven al volop in gang. Om 07.05 vertrok onze trein naar Goa.
Een zeer vriendelijke meneer wees ons onze plaatsen in de trein...en moest hiervoor 30 roepie hebben....tsja dat soort dingen overkomen je als je zo duf overkomt en bent.
Onze medereizigers waren een Duitse en een Amerikaan.
De reis was echt de beste die we konden hebben. Geen volgepakte coupé's en super uitzichten!
In Nederland heeft Albron Travel Catering er de brui aan gegeven, maar hier heeft men het net ontdekt. Wouter bestelde een lunch bestaande uit rijst met curry prut, heel smakelijk volgens hem.
De reis zou 16 tunnels passeren en Erika's administratie drift stak weer de kop op. Lekker tellen. Halverwege de treinreis gaf ze het tellen maar op, want het waren er veel meer, moesten de kleine tunnels nou meegerekend worden of niet?
Om 17.00 uur was onze Duitse metgezel al op het station van bestemming, dit was eerder dan gepland dus moesten we haar wakker maken. Met een blik van: " zeg zouden jullie niet eens even helpen" keek ze ons aan. OK. troep in tas gedouwd, zelf stond ze te klungelen met haar slippers die ze ook buiten had kunnen aantrekken, en haar naar buiten gemanouvreerd.
Ze was vriendelijk, maar behoorde zeker tot de categorie chaotische reizigers.
Een kwartier later was de Amerikaan op zijn bestemming en om half zes (anderhalf uur eerder dan wij gedacht hadden) zetten wij voet op Goaanse bodem.
Per taxi lieten we ons vervoeren naar de plaats Panjim, waar we voor ons hotel werden afgezet. Wat een vlekkeloos goeie reis. Al gauw vonden we een restaurant, een voormalig Portugees huis, waar we de afloop van de prima reis vierden met Goaanse worstjes, gevulde krab, port en veel rode wijn.
