create your own visited country map
woensdag, oktober 22, 2003
HET BESTE ONDER DE ZONDVLOED
Dinsdagmorgen. Voor de laatste keer ontbeten we in hotel Venite en namen toen de bus naar Margao. Vandaar zouden we naar Palolem reizen. Bij het instappen zetten we onze tassen op de banken voor ons. Er was voor hen geen plaats in de kofferbak en op schoot ging niet. De rondom ons aanwezige Indiers lieten meteen weten wat ze ervan vonden en lachten ons uit omdat wij natuurlijk geen kaartje hadden gekocht.
NIETS IS MINDER WAAR, PRUTSERS!
In plaats van het toegeven aan de behoefte om er een te gaan slaan of tegen zijn knieen te trappen namen we de tassen op schoot. De reis werd daardoor een bescheiden nachtmerrie. Badend in het zweet stapten we uit in Margao.
De volgende busreis ging beter maar Wouter had toch zijn primitieve neigingen wel zitten opkroppen. Hij was nog steeds bozig aan het mokken toen na een flinke wandeling over het strand eindelijk een bamboehut was gevonden. Maar eenmaal met een biertje voor het rustieke hutje gezeten ging het wel weer met hem. Hij had zich weer eens wat te veel uitgesloofd.
Die avond raakten we aan de praat met twee van de hier veelvuldig aanwezige Duitsers. Hij, eigenaar van een biertuin, en zij, werkzaam in de metaal, waren erg aardig en komisch. Prima avond, die eindigde met een gesprek met een aangeschoten Brit.
Woensdagmorgen bij het wakker worden zagen we pas wat een fantastisch oord dit is. Geen kiezels, kwallen, algen of prut op het strand, geen toeristenflats. Louter palmen en bamboehutten, hier en daar onderbroken door een bar. Water 28 graden - Celsius, uiteraard. Opstaan, een boekje lezen en vervolgens wat zwemmen. Daarna boekje weer ter hand. Een rondje hardlopen over het strand zorgde voor trek in een volgende hap. Waarlijk, het leven begint qua tempo van voetbal meer op cricket te lijken: men leeft van snack naar snack.
De hap nu gingen we eten in een Mexicaans restaurant. Heerlijk gegeten. Onderwijl barstte een enorme onweersbui los. Toen die een uurtje later over was en wij blij waren dat ons tafeltje een dwarsplankje tussen de poten had, gingen we maar weer.
Vanavond voetbal kijken op het strand met de biergartners.
Dinsdagmorgen. Voor de laatste keer ontbeten we in hotel Venite en namen toen de bus naar Margao. Vandaar zouden we naar Palolem reizen. Bij het instappen zetten we onze tassen op de banken voor ons. Er was voor hen geen plaats in de kofferbak en op schoot ging niet. De rondom ons aanwezige Indiers lieten meteen weten wat ze ervan vonden en lachten ons uit omdat wij natuurlijk geen kaartje hadden gekocht.
NIETS IS MINDER WAAR, PRUTSERS!
In plaats van het toegeven aan de behoefte om er een te gaan slaan of tegen zijn knieen te trappen namen we de tassen op schoot. De reis werd daardoor een bescheiden nachtmerrie. Badend in het zweet stapten we uit in Margao.
De volgende busreis ging beter maar Wouter had toch zijn primitieve neigingen wel zitten opkroppen. Hij was nog steeds bozig aan het mokken toen na een flinke wandeling over het strand eindelijk een bamboehut was gevonden. Maar eenmaal met een biertje voor het rustieke hutje gezeten ging het wel weer met hem. Hij had zich weer eens wat te veel uitgesloofd.
Die avond raakten we aan de praat met twee van de hier veelvuldig aanwezige Duitsers. Hij, eigenaar van een biertuin, en zij, werkzaam in de metaal, waren erg aardig en komisch. Prima avond, die eindigde met een gesprek met een aangeschoten Brit.
Woensdagmorgen bij het wakker worden zagen we pas wat een fantastisch oord dit is. Geen kiezels, kwallen, algen of prut op het strand, geen toeristenflats. Louter palmen en bamboehutten, hier en daar onderbroken door een bar. Water 28 graden - Celsius, uiteraard. Opstaan, een boekje lezen en vervolgens wat zwemmen. Daarna boekje weer ter hand. Een rondje hardlopen over het strand zorgde voor trek in een volgende hap. Waarlijk, het leven begint qua tempo van voetbal meer op cricket te lijken: men leeft van snack naar snack.
De hap nu gingen we eten in een Mexicaans restaurant. Heerlijk gegeten. Onderwijl barstte een enorme onweersbui los. Toen die een uurtje later over was en wij blij waren dat ons tafeltje een dwarsplankje tussen de poten had, gingen we maar weer.
Vanavond voetbal kijken op het strand met de biergartners.
