create your own visited country map
maandag, oktober 13, 2003
STAD EN ZAND
Donderdag 9 oktober. Het werd tijd een besluit te nemen, waar we na Udaipur heen zouden gaan. De keuze ging tussen enerzijds Ahmedabad en Diu en anderzijds Bombay en Goa. Na de hele dag in boekhandels informatie te hebben opgezocht over al deze oorden, viel de keus op het laatste. Eerst India's meest energieke stad bekijken en dan richting strand. Dit alles met medeneming van veel koloniale architectuur...
Vrijdag 10 oktober waren we bijgekomen van het besluit en besloten we Shilpgram te bezoeken. Dit openluchtmuseum liet zien hoe men in Rajasthan, Gujarat en Maharastra traditioneel leeft en woont. Een rustig bezoek, maar wel met veel lieden die iets wilden verkopen. Toen als welkom een traditionele dans werd opgevoerd, bleken we, ondanks dat we helemaal niet aan de dans meededen, zelf andermans brandpunt te worden. Voor hele families moesten we op de foto.
Na ruim een uur bezichtigen werd onze riskja-chauffeur ongeduldig. Op zijn horloge tikkend, met een uitdrukking op zijn gezicht of wij van de KGB waren, liep hij op ons af. Hierop besloten we nog een rondje te lopen, niet om te pesten maar om zeker te zijn dat we ons niet lieten koeieneren (welk woord overigens in Indiase context veel positiever overkomt).
Eenmaal terug in Udaipur vond Wouter het tijd zich een overhemd aan te laten meten. We zouden namelijk de zaterdag dineren in het Lake Palace hotel en dan kun je niet in lompen aankomen. De keuze viel op een oranje kortmouwig hemd, leuk ook voor Koninginnedag of als het Nederlands elftal onverhoopt nog mee gaat doen aan het EK voetbal van de zomer. Over de prijs werd lang gediscussieerd. Het werd een wedstrijd 'zo moeilijk mogelijk kijken en zoveel mogelijk toetsen op de rekenmachine indrukken'. Wouter werd uiteindelijk prijsnemer, op voorwaarde dat de volgende dag een half uur mocht worden geinternet in diezelfde winkel.
's Avonds bleken we van de onderhandelingen over het overhemd zo blij geworden dat we appelkruimel- en schwarzwalder kirsch gebak besloten te gebruiken in cafe Edelweiss (ook bekend als de bekkerij uit een eerder verhaal). In dit originele konditorei-concept naar Duits model stond een leuke, gedreven kerel te bedienen die voluit vertelde over zijn bestelbeleid en zijn bruinbrood. Leuk en lekker, etwas weniger wahre weniger gewesen.
Zaterdag, kaartjes op zak voor de busrit naar Bombay, begonnen we met een Veel Te Zwaar Ontbijt. Om daarna toch weer eetlust op te doen, besloten we de Kala Mati Tempel te bezoeken. Deze ligt op een bergrug op zo'n 250 meter hoogte boven Udaipur. Gaaf. Klimmen. Op onze walkman hebben we verslag gedaan van deze col. Beide bereikten we binnen het kwartier de top en hadden zo een prachtig uitzicht over Udaipur. Kijken en de rest erbij denken want praten ging even niet meer.
Deze zwijgpartij had wel zijn voordelen want de eetlust was, aanvankelijk, weer helemaal terug. Met een bootje kwamen we aan boord van het Lake Palace, zoals eerder gemeld het gebouw dat een hoofdrol speelt in James Bond's Octopussy. Met grote plannen betraden Wouter Tsjallingsz. en Erika Geraerdsd. het maritieme paleis. De avond begon met Indiase rode wijn - mogen de EU-importbeperkingen hierop z.s.m. worden opgeheven? - en een dansvoorstelling door mannen met trommels en vrouwen met vuurpotten op de schedels. Deze heethoofden maakten er een spectaculair geheel van. Het eten werd echter niet op hun hoofden klaar gemaakt. Wouter maakte tijdens het buffet wel de beginnersfout veels te veel in een keer op te scheppen, waardoor de rest van het zeer smakelijke maal een beetje aan hem voorbijging, en dat terwijl de ambiance zo goed was. Toch een hele aparte avond. Erika bleef stug dooropscheppen en zeggen hoe lekker het was.
Samen met een Duits-Zwitsers stel liepen we verkeerd. Daardoor moesten we naar huis een eind omlopen, samen met hen. Gezellige mensen. Maar: Duitser - Zwitser. Waarom dan niet Zwits- of Duitserland?
Donderdag 9 oktober. Het werd tijd een besluit te nemen, waar we na Udaipur heen zouden gaan. De keuze ging tussen enerzijds Ahmedabad en Diu en anderzijds Bombay en Goa. Na de hele dag in boekhandels informatie te hebben opgezocht over al deze oorden, viel de keus op het laatste. Eerst India's meest energieke stad bekijken en dan richting strand. Dit alles met medeneming van veel koloniale architectuur...
Vrijdag 10 oktober waren we bijgekomen van het besluit en besloten we Shilpgram te bezoeken. Dit openluchtmuseum liet zien hoe men in Rajasthan, Gujarat en Maharastra traditioneel leeft en woont. Een rustig bezoek, maar wel met veel lieden die iets wilden verkopen. Toen als welkom een traditionele dans werd opgevoerd, bleken we, ondanks dat we helemaal niet aan de dans meededen, zelf andermans brandpunt te worden. Voor hele families moesten we op de foto.
Na ruim een uur bezichtigen werd onze riskja-chauffeur ongeduldig. Op zijn horloge tikkend, met een uitdrukking op zijn gezicht of wij van de KGB waren, liep hij op ons af. Hierop besloten we nog een rondje te lopen, niet om te pesten maar om zeker te zijn dat we ons niet lieten koeieneren (welk woord overigens in Indiase context veel positiever overkomt).
Eenmaal terug in Udaipur vond Wouter het tijd zich een overhemd aan te laten meten. We zouden namelijk de zaterdag dineren in het Lake Palace hotel en dan kun je niet in lompen aankomen. De keuze viel op een oranje kortmouwig hemd, leuk ook voor Koninginnedag of als het Nederlands elftal onverhoopt nog mee gaat doen aan het EK voetbal van de zomer. Over de prijs werd lang gediscussieerd. Het werd een wedstrijd 'zo moeilijk mogelijk kijken en zoveel mogelijk toetsen op de rekenmachine indrukken'. Wouter werd uiteindelijk prijsnemer, op voorwaarde dat de volgende dag een half uur mocht worden geinternet in diezelfde winkel.
's Avonds bleken we van de onderhandelingen over het overhemd zo blij geworden dat we appelkruimel- en schwarzwalder kirsch gebak besloten te gebruiken in cafe Edelweiss (ook bekend als de bekkerij uit een eerder verhaal). In dit originele konditorei-concept naar Duits model stond een leuke, gedreven kerel te bedienen die voluit vertelde over zijn bestelbeleid en zijn bruinbrood. Leuk en lekker, etwas weniger wahre weniger gewesen.
Zaterdag, kaartjes op zak voor de busrit naar Bombay, begonnen we met een Veel Te Zwaar Ontbijt. Om daarna toch weer eetlust op te doen, besloten we de Kala Mati Tempel te bezoeken. Deze ligt op een bergrug op zo'n 250 meter hoogte boven Udaipur. Gaaf. Klimmen. Op onze walkman hebben we verslag gedaan van deze col. Beide bereikten we binnen het kwartier de top en hadden zo een prachtig uitzicht over Udaipur. Kijken en de rest erbij denken want praten ging even niet meer.
Deze zwijgpartij had wel zijn voordelen want de eetlust was, aanvankelijk, weer helemaal terug. Met een bootje kwamen we aan boord van het Lake Palace, zoals eerder gemeld het gebouw dat een hoofdrol speelt in James Bond's Octopussy. Met grote plannen betraden Wouter Tsjallingsz. en Erika Geraerdsd. het maritieme paleis. De avond begon met Indiase rode wijn - mogen de EU-importbeperkingen hierop z.s.m. worden opgeheven? - en een dansvoorstelling door mannen met trommels en vrouwen met vuurpotten op de schedels. Deze heethoofden maakten er een spectaculair geheel van. Het eten werd echter niet op hun hoofden klaar gemaakt. Wouter maakte tijdens het buffet wel de beginnersfout veels te veel in een keer op te scheppen, waardoor de rest van het zeer smakelijke maal een beetje aan hem voorbijging, en dat terwijl de ambiance zo goed was. Toch een hele aparte avond. Erika bleef stug dooropscheppen en zeggen hoe lekker het was.
Samen met een Duits-Zwitsers stel liepen we verkeerd. Daardoor moesten we naar huis een eind omlopen, samen met hen. Gezellige mensen. Maar: Duitser - Zwitser. Waarom dan niet Zwits- of Duitserland?
