create your own visited country map
woensdag, oktober 08, 2003
THEE VOOR TWEE
De film gaat niet door. Niet met ons in ieder geval, de Azzurri-filmmakers willen ons drie dagen lang en dat vanaf maandag. Gianni, please...
In de tussentijd blijft het hier leuk en hebben we zelf ook een film gekeken, Die another day. Dat straks, eerst ons bezoek aan Fateh Sagar. Het bezoek aan dit eiland kon niet doorgaan omdat het waterpeil in het meer eromheen te laag was. Zat er wel weer een ambtenaar aan iedereen die voor het loket verscheen te vertellen dat de boel dicht was. Verborgen werkloosheid, bezighouerij. Dit kun je toch automatiseren, via een bordje met 'closed'. Ach, hoe westers gedacht. Beteuterd liepen we door naar het naburige Saheliyon-ki-Bari. De Eenzame Planeet nam weer eens flink wraak op de mensheid door een niet kloppend kaartje te verschaffen maar we kwamen er toch. Een mooi klein parkje met veel fonteinen en een klein wetenschapscentrum, door enkele amenuensi keurig bijgehouden. Er stond een nepskelet, en nog een, en wat vissen op sterk water. Aldus bijgepraat over wat er zoals groeit en bloeit, leeft, dood en levenloos is, liepen we terug naar het centrum. In het hotel aten we een niet zo lekkere maaltijd en hadden daardoor extra zin in Die another day. Een leuke film met veel ontploffingen en actie. Alleen was James Bond van keurige gentleman veranderd in een soort knight rider. We hadden duidelijk te lang geen JB-films gezien.
Op het verzoek om een biertje werd ons nu voor het eerst een theepot vol met twee bijbehorende kopjes geserveerd! Op de rekening geafficheerd als 'special tea' bleek dit geen bhang lassi maar echt gewoon gerstenat, dat er goed in ging. Geen idee waarom bier blijkbaar alleen vermomd als thee geserveerd mag worden in ons hotel.
Woensdag. We waren vandaag een maand onderweg. Deze dag werd gebruikt voor een bezoek aan het Sajjan Garh ofwel Moesson Paleis. Het ligt op een meter of 200 boven Udaipur en behoorde ooit toe aan de maharadja's. Eenmaal per riksja boven aangekomen zagen we een bord dat eraan herinnerde hoe de laatste maharadja barmhartig zijn paleis aan het volk ter beschikking had gesteld. In werkelijk gebeurde dit in opdracht van Indira Gandhi, die de maharadja-titel afschafte. Het paleis was sindsdien in onbruik geraakt maar juist dat droeg bij aan de charme ervan. Een schitterende plek, waar we geen genoeg van kregen. Disciplinerend tikte de riskja-chauffeur op zijn horloge en zo reden we, de motor ontkoppeld, omlaag. We lieten ons afzetten bij het Sunset Point. Na het ten dele zien van de zonsondergang, die hier net zo in zijn werk gaat als elders in Udaipur, aten we in een hotel waar een groep De Jong Intra Vakantiegangers het kamp had opgeslagen.
Je kon er heerlijk eten. Je kon er heerlijk eten. Je kon er heerlijk eten.
De film gaat niet door. Niet met ons in ieder geval, de Azzurri-filmmakers willen ons drie dagen lang en dat vanaf maandag. Gianni, please...
In de tussentijd blijft het hier leuk en hebben we zelf ook een film gekeken, Die another day. Dat straks, eerst ons bezoek aan Fateh Sagar. Het bezoek aan dit eiland kon niet doorgaan omdat het waterpeil in het meer eromheen te laag was. Zat er wel weer een ambtenaar aan iedereen die voor het loket verscheen te vertellen dat de boel dicht was. Verborgen werkloosheid, bezighouerij. Dit kun je toch automatiseren, via een bordje met 'closed'. Ach, hoe westers gedacht. Beteuterd liepen we door naar het naburige Saheliyon-ki-Bari. De Eenzame Planeet nam weer eens flink wraak op de mensheid door een niet kloppend kaartje te verschaffen maar we kwamen er toch. Een mooi klein parkje met veel fonteinen en een klein wetenschapscentrum, door enkele amenuensi keurig bijgehouden. Er stond een nepskelet, en nog een, en wat vissen op sterk water. Aldus bijgepraat over wat er zoals groeit en bloeit, leeft, dood en levenloos is, liepen we terug naar het centrum. In het hotel aten we een niet zo lekkere maaltijd en hadden daardoor extra zin in Die another day. Een leuke film met veel ontploffingen en actie. Alleen was James Bond van keurige gentleman veranderd in een soort knight rider. We hadden duidelijk te lang geen JB-films gezien.
Op het verzoek om een biertje werd ons nu voor het eerst een theepot vol met twee bijbehorende kopjes geserveerd! Op de rekening geafficheerd als 'special tea' bleek dit geen bhang lassi maar echt gewoon gerstenat, dat er goed in ging. Geen idee waarom bier blijkbaar alleen vermomd als thee geserveerd mag worden in ons hotel.
Woensdag. We waren vandaag een maand onderweg. Deze dag werd gebruikt voor een bezoek aan het Sajjan Garh ofwel Moesson Paleis. Het ligt op een meter of 200 boven Udaipur en behoorde ooit toe aan de maharadja's. Eenmaal per riksja boven aangekomen zagen we een bord dat eraan herinnerde hoe de laatste maharadja barmhartig zijn paleis aan het volk ter beschikking had gesteld. In werkelijk gebeurde dit in opdracht van Indira Gandhi, die de maharadja-titel afschafte. Het paleis was sindsdien in onbruik geraakt maar juist dat droeg bij aan de charme ervan. Een schitterende plek, waar we geen genoeg van kregen. Disciplinerend tikte de riskja-chauffeur op zijn horloge en zo reden we, de motor ontkoppeld, omlaag. We lieten ons afzetten bij het Sunset Point. Na het ten dele zien van de zonsondergang, die hier net zo in zijn werk gaat als elders in Udaipur, aten we in een hotel waar een groep De Jong Intra Vakantiegangers het kamp had opgeslagen.
Je kon er heerlijk eten. Je kon er heerlijk eten. Je kon er heerlijk eten.
