create your own visited country map
zondag, november 16, 2003
RAJASTHAN A FORTIORI
In de nachttrein naar Jodhpur beleefden we de eerste Indiase kou. Loopt de Nederlander vanaf oktober in de gewone grijze winterlompen, de reizende Indier maakt er een heel spektakel van. Rond het ochtendgloren is de argeloze westerling omgeven door ingepakten met aan elk lichaamsdeel een soort PLO-sjaal of theedoek. Het schijnt wel te helpen want onze medereizigers hadden het niet koud, of hielden zich goed.
Rond half acht kwamen we aan op de bestemming. Een ontbijtje op het terras van het hotel deed denken aan de wintersport: voor ons het enorme fort, met daarop een strakke zon en een wilde frisheid van bedoeinen. Niet te geloven dat dit de rand van de Thar Woestijn was. We raakten 's middags aan de praat met een vriendelijke Belgische.
De volgende dag, woensdag, gingen we niet meteen het fort bekijken dat de voormalige residentie van de maharadja's is, maar het uit 1944 stammende paleis Umaid Bhawan, waar de huidige maharadja zijn dagen slijt. Zoals ook al bleek in het Moesson Paleis in Udaipur, zijn de maharadja's door toedoen van Indira Gandhi hun macht helemaal kwijt en de huidige maharadje houdt zich dan ook voornamelijk bezig met het onderhouden van het erfgoed van zijn dynastie. Het kasteel was dan ook prima in orde.
De Jodhpurezen zouden we echter een cent dan wel een flinke kaakslag willen geven. Mochten andere Rajasthani op straat doorgaan voor aangenaam gestoorde halve wilden, Jodhpurezen tellen voor twee als het gaat om intimiderend aanstaren, uitlachen, 'per ongeluk' aanraken en ellebogenwerken in het verkeer. Wat een mazzel dat het fort nog bestaat. Dit fort is namelijk reusachtig, en het nam dan ook de hele donderdag om het te bekijken. Erika had een audiogids in het Engels, Wouter in het Duits. Zo de verhalen vergelijkend kregen we een aardig idee van de heldendaden en wreedheden die hier in de naam van eer en trots zijn begaan, al een half millennium lang. Het ene prachtige hofje volgde op het andere. Indrukwekkend, dit Meherangarh fort, dat bovendien 125 meter boven de stad ligt en zo prachtig uitzicht biedt op de vele blauwe huizen.
Erika voelde zich al een tijdje wat slap en verkouden. In de nacht van donderdag op vrijdag volgde een koortsachtige aanval. De hotelreceptie zei dat we maar tot de volgende morgen moesten wachten met het ondernemen van acties. Mismoedig en met slappe schouders bracht Wouter deze boodschap aan de lijdster, die op de kamer was gebleven. Maar een fles water was toch wel nodig. Daarom snelde de jonge recreant naar het dakterras, dat op dit uur van de dag geen etenswaren aanbood en geheel verlaten was. Wouter had goed opgelet tijdens het wachten op vloeibare bestellingen en haalde dan ook zo een fles water uit de onbeveiligde koelkast.
Vrijdagmorgen volgde een bezoek aan dokter Anand Goyal, die bloed en zo nog wat zaken liet testen. Tijdens het verpozen in de wachtkamer was het goed mensen kijken. Aan de vele pupillen die al onze acties volgden, konden we zien dat dit een algemeen onderschreven mening was in de wachtkamer. Sinterklaas ontbrak echter, en terecht - drukke bezigheden elders. Hij zou echter tussen de hindoe-goden geen slecht figuur slaan.
Dezelfde middag nog kregen we de uitslag van de test die de dokter had laten doen: een bijholte-ontsteking, die op een rontgenfoto overtuigend kon worden aangewezen. Een antibioticum volgde, en nog wat symptoombestrijders, zodat Erika tegenwoordig als ontbijt een pil of zes naar binnen werkt. Dat zou over vijf dagen weer afgelopen moeten zijn.
Zaterdag sloeg de penicilline genadeloos toe, zodat het een rustige dag werd. Zondag moesten we weer terugkomen bij de dokter, ter observatie van de voortgang. Die was goed, het mensen kijken ook weer. Daarop ging Erika rustend toeven en bezocht Wouter dat derde monument dat Jodhpur rijk is: Jaswant Thada, een witmarmeren herdenkingspaleis en mausoleum voor de maharadja's. Anno 1899 is dit een prachtgebouw, met weer een mooi panorama op de blauwe stad.
Jodhpur leverde behalve mooie gebouwen en vergezichten ook een vliegticket van Calcutta naar Bangkok op (we vliegen 10 december), en een treinkaartje voor morgen, 17 november, naar Agra.
In de nachttrein naar Jodhpur beleefden we de eerste Indiase kou. Loopt de Nederlander vanaf oktober in de gewone grijze winterlompen, de reizende Indier maakt er een heel spektakel van. Rond het ochtendgloren is de argeloze westerling omgeven door ingepakten met aan elk lichaamsdeel een soort PLO-sjaal of theedoek. Het schijnt wel te helpen want onze medereizigers hadden het niet koud, of hielden zich goed.
Rond half acht kwamen we aan op de bestemming. Een ontbijtje op het terras van het hotel deed denken aan de wintersport: voor ons het enorme fort, met daarop een strakke zon en een wilde frisheid van bedoeinen. Niet te geloven dat dit de rand van de Thar Woestijn was. We raakten 's middags aan de praat met een vriendelijke Belgische.
De volgende dag, woensdag, gingen we niet meteen het fort bekijken dat de voormalige residentie van de maharadja's is, maar het uit 1944 stammende paleis Umaid Bhawan, waar de huidige maharadja zijn dagen slijt. Zoals ook al bleek in het Moesson Paleis in Udaipur, zijn de maharadja's door toedoen van Indira Gandhi hun macht helemaal kwijt en de huidige maharadje houdt zich dan ook voornamelijk bezig met het onderhouden van het erfgoed van zijn dynastie. Het kasteel was dan ook prima in orde.
De Jodhpurezen zouden we echter een cent dan wel een flinke kaakslag willen geven. Mochten andere Rajasthani op straat doorgaan voor aangenaam gestoorde halve wilden, Jodhpurezen tellen voor twee als het gaat om intimiderend aanstaren, uitlachen, 'per ongeluk' aanraken en ellebogenwerken in het verkeer. Wat een mazzel dat het fort nog bestaat. Dit fort is namelijk reusachtig, en het nam dan ook de hele donderdag om het te bekijken. Erika had een audiogids in het Engels, Wouter in het Duits. Zo de verhalen vergelijkend kregen we een aardig idee van de heldendaden en wreedheden die hier in de naam van eer en trots zijn begaan, al een half millennium lang. Het ene prachtige hofje volgde op het andere. Indrukwekkend, dit Meherangarh fort, dat bovendien 125 meter boven de stad ligt en zo prachtig uitzicht biedt op de vele blauwe huizen.
Erika voelde zich al een tijdje wat slap en verkouden. In de nacht van donderdag op vrijdag volgde een koortsachtige aanval. De hotelreceptie zei dat we maar tot de volgende morgen moesten wachten met het ondernemen van acties. Mismoedig en met slappe schouders bracht Wouter deze boodschap aan de lijdster, die op de kamer was gebleven. Maar een fles water was toch wel nodig. Daarom snelde de jonge recreant naar het dakterras, dat op dit uur van de dag geen etenswaren aanbood en geheel verlaten was. Wouter had goed opgelet tijdens het wachten op vloeibare bestellingen en haalde dan ook zo een fles water uit de onbeveiligde koelkast.
Vrijdagmorgen volgde een bezoek aan dokter Anand Goyal, die bloed en zo nog wat zaken liet testen. Tijdens het verpozen in de wachtkamer was het goed mensen kijken. Aan de vele pupillen die al onze acties volgden, konden we zien dat dit een algemeen onderschreven mening was in de wachtkamer. Sinterklaas ontbrak echter, en terecht - drukke bezigheden elders. Hij zou echter tussen de hindoe-goden geen slecht figuur slaan.
Dezelfde middag nog kregen we de uitslag van de test die de dokter had laten doen: een bijholte-ontsteking, die op een rontgenfoto overtuigend kon worden aangewezen. Een antibioticum volgde, en nog wat symptoombestrijders, zodat Erika tegenwoordig als ontbijt een pil of zes naar binnen werkt. Dat zou over vijf dagen weer afgelopen moeten zijn.
Zaterdag sloeg de penicilline genadeloos toe, zodat het een rustige dag werd. Zondag moesten we weer terugkomen bij de dokter, ter observatie van de voortgang. Die was goed, het mensen kijken ook weer. Daarop ging Erika rustend toeven en bezocht Wouter dat derde monument dat Jodhpur rijk is: Jaswant Thada, een witmarmeren herdenkingspaleis en mausoleum voor de maharadja's. Anno 1899 is dit een prachtgebouw, met weer een mooi panorama op de blauwe stad.
Jodhpur leverde behalve mooie gebouwen en vergezichten ook een vliegticket van Calcutta naar Bangkok op (we vliegen 10 december), en een treinkaartje voor morgen, 17 november, naar Agra.
