create your own visited country map
maandag, december 01, 2003
BERGTREK
Darjeeling is een soort Terschelling: knus zonder sneeuw. Na het doorbrengen van twee nachten in slaaptreinen met Indiase hoestebalken was het wel lastig de ogen open te houden. We liepen doelloos rond, pasten wat lokale en dus knellende mode aan en aten wat broodjes, waaronder een prima worstrol. Erika kocht ook nog een warme trui (tegen de kou). Aan het eind van de middag gingen we een opwarmer drinken in Joey's Pub. We raakten daar aan de praat met twee zakenlieden, die (niet verbazingwekkend) in thee handelden. Daarna volgde de vleesloze avondhap, samen met de twee Zwitsersen die we in de trein waren tegengekomen, in restaurant Stardust. Deze kantine ging al om acht uur dicht. Goeie zaak; vroeg naar bed.
De volgende dag, zondag 30 november, volgde een breakfast at Glenary's. Hier heeft de tijd stilgestaan en ben je als klant nog een Britse lord: sterke thee, slappe koffie en stijl. We bekeken hierna de speelgoedtrein. Denk nu niet dat we een speelgoedzaak inliepen. Darjeeling is via een smalspoor met New Jalpaiguri (in het dal) verbonden en over dit spoor rijdt een 19e eeuwse stoomtrein: de toy train. De enige speelgoedtrein met werelderfgoedstatus. Prachtig station en ouderwets dikke stoomwolken uitbrakende locomotief.
Na al dit dampen gingen we reisbureaus langs om te informeren naar de mogelijkheden voor bergtochten. Nietgeheelverrichterzake belandden we enkele uren later weer in Joey's Pub. Hier zaten twee andere reizigers. Een Schot die zich voetbalkenner en sportief verliezer toonde en een Amerikaan die George Bush het liefst persoonlijk de nek om zou draaien. Dat kon niet anders dan een discussie tussen gelijkgestemden en veel bier opleveren. Met een uit-ste-kend humeur dineerden we in het Park restaurant, weer zo'n koloniale plek. Een lekkere maaltijd met hoog baksteengehalte volgde.
De volgende morgen, maandag 1 december, ontbeten we heel zunigjes en praatten weer met de dzjordzjdobbeljoeheting Amerikaan over koetjes, voetbal en Thailand. We wilden verder met onze onderzoekingen naar het lopen van tochten. Er volgde een nutteloze bliksembeklimming van de bergwand waar Darjeeling tegenaan gebouwd is. Ter plekke van onze bestemming, een hotel waar men commentaren van reizigers na tochten kon lezen, aldus onze reisgids, bleek dat ze niks wisten van bergtochten. Erika kon hier de lol niet van inzien. Gelukkig was de rest van onze inspanningen nuttiger, zodat we morgen met een Duits koppel (lekker praten over de poules tijdens het EK!) en twee gidsen een flinke tocht gaan lopen.
Darjeeling is een soort Terschelling: knus zonder sneeuw. Na het doorbrengen van twee nachten in slaaptreinen met Indiase hoestebalken was het wel lastig de ogen open te houden. We liepen doelloos rond, pasten wat lokale en dus knellende mode aan en aten wat broodjes, waaronder een prima worstrol. Erika kocht ook nog een warme trui (tegen de kou). Aan het eind van de middag gingen we een opwarmer drinken in Joey's Pub. We raakten daar aan de praat met twee zakenlieden, die (niet verbazingwekkend) in thee handelden. Daarna volgde de vleesloze avondhap, samen met de twee Zwitsersen die we in de trein waren tegengekomen, in restaurant Stardust. Deze kantine ging al om acht uur dicht. Goeie zaak; vroeg naar bed.
De volgende dag, zondag 30 november, volgde een breakfast at Glenary's. Hier heeft de tijd stilgestaan en ben je als klant nog een Britse lord: sterke thee, slappe koffie en stijl. We bekeken hierna de speelgoedtrein. Denk nu niet dat we een speelgoedzaak inliepen. Darjeeling is via een smalspoor met New Jalpaiguri (in het dal) verbonden en over dit spoor rijdt een 19e eeuwse stoomtrein: de toy train. De enige speelgoedtrein met werelderfgoedstatus. Prachtig station en ouderwets dikke stoomwolken uitbrakende locomotief.
Na al dit dampen gingen we reisbureaus langs om te informeren naar de mogelijkheden voor bergtochten. Nietgeheelverrichterzake belandden we enkele uren later weer in Joey's Pub. Hier zaten twee andere reizigers. Een Schot die zich voetbalkenner en sportief verliezer toonde en een Amerikaan die George Bush het liefst persoonlijk de nek om zou draaien. Dat kon niet anders dan een discussie tussen gelijkgestemden en veel bier opleveren. Met een uit-ste-kend humeur dineerden we in het Park restaurant, weer zo'n koloniale plek. Een lekkere maaltijd met hoog baksteengehalte volgde.
De volgende morgen, maandag 1 december, ontbeten we heel zunigjes en praatten weer met de dzjordzjdobbeljoeheting Amerikaan over koetjes, voetbal en Thailand. We wilden verder met onze onderzoekingen naar het lopen van tochten. Er volgde een nutteloze bliksembeklimming van de bergwand waar Darjeeling tegenaan gebouwd is. Ter plekke van onze bestemming, een hotel waar men commentaren van reizigers na tochten kon lezen, aldus onze reisgids, bleek dat ze niks wisten van bergtochten. Erika kon hier de lol niet van inzien. Gelukkig was de rest van onze inspanningen nuttiger, zodat we morgen met een Duits koppel (lekker praten over de poules tijdens het EK!) en twee gidsen een flinke tocht gaan lopen.
