create your own visited country map
maandag, december 08, 2003
SINTERKLAAS VERSUS DE DALAI LAMA
Vrijdagochtend, de dag van de goedheiligman, werden we wakker in onze megagrote hotelkamer. Met al het daarin opgeslagen Britse meubilair konden we wel een stoelendans doen. Enige probleem was dat de spieren absoluut niet meewerkten.
Eerste vraag van die dag; hoe komen we bij het restaurant voor ontbijt. Strompelend dan maar.
De rest van de dag brachten we op de hotelkamer door met de voor Sinterklaas aangeschafte wederzijdse cadeau's. Een fles wijn, chips, toblerone, 2 mandarijnen en het boek Stupid white men van Michael Moore. 's Avonds schoof Jock (de Schot die we eerder in Joey's Pub hadden ontmoet) aan bij de avondhap in The Park Restaurant. Het was een jolig weerzien.
6 December werd Wouter wakker met een zeer pijnlijke voet waar hij niet meer op kon lopen. Ai, dat trekken veroorzaakte nu wel heel rare nawerkingen. Na een warm voetenbad loste dit probleem zich helemaal op. We besloten nog een dag rust in acht te nemen.
De dag erna waren we beiden weer redelijk fit te noemen. We gingen naar het Himalaya Mountaineering Institute dat zich in de dierentuin bevond.
In het museum werden professionele bergbeklim werktuigen getoond. Ook was de biografie van Tenzing Norgay te lezen. Hij was de eerste man die op de top van Mount Everest stond samen met Sir Edmond Hillary. Met de spierpijn nog in de benen hadden we zeer veel respect voor deze helden, dat was nog eens wat anders dan als een berggeit van hut naar hut te trekken. Wouter kocht nog een speldje als bewijs van het wandelen door de Himalaya. Na het zien van een grote luipaard en een rode panda liepen we weer terug naar het centrale plein in Darjeeling. Onderweg stopten we nog bij het Raj Bhavan (gemeente huis) waar de Dalai Lama zich zou bevinden. Samen met wat andere toeristen wachtten we een uur tevergeefs om een glimp van hem op te vangen. Het leek wel de intocht van Sinterklaas. Verkleumd gaven we het wachten op. De Lama bleek nog geen zin te hebben naar huis te keren. Op naar Joey's Pub dan maar. Hier raakten we in gesprek met twee Australische acteurs die richting Europa wilden reizen. Het gesprek eindigde ermee dat ze zeker een keer boerenkool met worst mmoesten nuttigen. Lekker, na de eerste nachtvorst.
Vrijdagochtend, de dag van de goedheiligman, werden we wakker in onze megagrote hotelkamer. Met al het daarin opgeslagen Britse meubilair konden we wel een stoelendans doen. Enige probleem was dat de spieren absoluut niet meewerkten.
Eerste vraag van die dag; hoe komen we bij het restaurant voor ontbijt. Strompelend dan maar.
De rest van de dag brachten we op de hotelkamer door met de voor Sinterklaas aangeschafte wederzijdse cadeau's. Een fles wijn, chips, toblerone, 2 mandarijnen en het boek Stupid white men van Michael Moore. 's Avonds schoof Jock (de Schot die we eerder in Joey's Pub hadden ontmoet) aan bij de avondhap in The Park Restaurant. Het was een jolig weerzien.
6 December werd Wouter wakker met een zeer pijnlijke voet waar hij niet meer op kon lopen. Ai, dat trekken veroorzaakte nu wel heel rare nawerkingen. Na een warm voetenbad loste dit probleem zich helemaal op. We besloten nog een dag rust in acht te nemen.
De dag erna waren we beiden weer redelijk fit te noemen. We gingen naar het Himalaya Mountaineering Institute dat zich in de dierentuin bevond.
In het museum werden professionele bergbeklim werktuigen getoond. Ook was de biografie van Tenzing Norgay te lezen. Hij was de eerste man die op de top van Mount Everest stond samen met Sir Edmond Hillary. Met de spierpijn nog in de benen hadden we zeer veel respect voor deze helden, dat was nog eens wat anders dan als een berggeit van hut naar hut te trekken. Wouter kocht nog een speldje als bewijs van het wandelen door de Himalaya. Na het zien van een grote luipaard en een rode panda liepen we weer terug naar het centrale plein in Darjeeling. Onderweg stopten we nog bij het Raj Bhavan (gemeente huis) waar de Dalai Lama zich zou bevinden. Samen met wat andere toeristen wachtten we een uur tevergeefs om een glimp van hem op te vangen. Het leek wel de intocht van Sinterklaas. Verkleumd gaven we het wachten op. De Lama bleek nog geen zin te hebben naar huis te keren. Op naar Joey's Pub dan maar. Hier raakten we in gesprek met twee Australische acteurs die richting Europa wilden reizen. Het gesprek eindigde ermee dat ze zeker een keer boerenkool met worst mmoesten nuttigen. Lekker, na de eerste nachtvorst.
