create your own visited country map
woensdag, december 24, 2003
WATER
Donderdag 18 december reisden we van Bangkok per bus naar Kanchanaburi. We waren blij verrast hoe makkelijk het eraan toe ging op het busstation. We stapten uit de taxi, een vriendelijke vrouw wees ons de weg naar de bus en binnen vijf minuten reden we al. We raakten in gesprek met Antonio Ruzzu, een Italiaan-Duitser die op vakantie was in Thailand. Bij aankomst in Kanchanaburi namen we gedrieen een pick-up naar het Apple's Guesthouse. Terwijl wij een bungalow kregen toegewezen regelde Antonio zijn 2-daagse tocht bij het aanpalende reisbureau. Na afscheid te hebben genomen van hem besloten we om gebruik te maken van het blije uur in een kroeg op de hoek. We waren een van de eersten en besloten een potje te poolen. Al gauw werden we bijgestaan door Ben (Nieuw-Zeelander) en Sebastian (Duitser). Ben gaf ons veel tips over Nieuw-Zeeland en het werd een gezellig gesprek. Inmiddels was het half elf 's avonds. Tijd om te dineren. Helaas was het restaurant van Apple's Guesthouse al gesloten, maar niet getreurd er was nog een restaurant waar men ons om deze tijd nog vriendelijk verwelkomde.
De volgende dag stond in het teken van de brug over de Kwai rivier. In de Tweede Wereldoorlog gebruikten de Japanners de zogenoemde Prisoners of War (POW's) om de Death Railway te bouwen tussen Thailand en Burma. Als gevolg van de brute onmenselijke behandeling vonden zestienduizend gevangenen hier de dood, waaronder ook vele Nederlandse gevangenen. We bezochten als eerste het bijbehorende monument en vervolgens de brug zelf. Men kon hier overheen wandelen en dit werd dan ook veelvuldig gedaan. Erg indrukwekkend wetende dat er zoveel mensen dood zijn gegaan tijdens het bouwen van de spoorlijn. Vervolgens bezochten we het WWII museum. Hier waren levensgrootte beelden van onder andere Churchill, Mussolini en Hitler te zien. Tevens vele foto's uit die tijd. De bovenste verdieping stelde geheel andere dingen ten toon; alle na-oorlogse Miss Thailands, eigenaardig dachten we...
Aansluitend bezochten we de oorlogsbegraafplaats waar we ook alle Nederlandse graven zagen.
's Avonds deden we niet zoveel meer aangezien Erika wederom verkouden was en we voor de volgende dag een uitje hadden geregeld welk al om acht uur 's ochtends vertrok.
20 december werden we al vroeg opgepikt door een minibusje voor onze dagtrip. Normaal gesproken willen we alles zelf bezoeken, maar we hadden nog maar 1 dag in Kanchanaburi en wilden vele dingen zien dus werd het bezichtiging in georganiseerd groepsverband. Onze gids in de bus probeerde de stemming er flink in te brengen met botte grappen, maar die werden niet door iedereen gewaardeerd. Wouter had er behoorlijk de pest in en keek wat norsig richting hem.
De norse blik verdween als sneeuw voor de zon toen we bij de eerste attractie aankwamen, de warmwaterbronnen midden in het bos. We mochten hier anderhalf uur baden in baden met een gemiddelde temperatuur van dertig en veertig graden en voor de liefhebbers nog een rivier die aanvoelde als min tien graden. Pardoes spartelde hier een oude bekende in het water, Antonio. Hij deed ongeveer hetzelfde programma als wij. Er was geen tijd om lang te praten aangezien onze chauffeur er een strakke tijdsplanning op na hield. We pikten een andere groep op die net op olifanten gereden hadden en gingen naar de Hellfire Pass. Dit was de plek waar de meeste Prisoners of War zijn omgekomen tijdens het bouwen van het Thailand-Burma spoor. Het was een van de moeilijkste delen aangezien men hier met minimale voorwerpen rotsen uit moest hakken. Er zat een indrukwekkend museum bij, maar hiervoor kregen we helaas maar twintig minuten de tijd want er moest geluncht worden. Na de, overigens heerlijke, lunch reden we naar de Sai Yok watervallen. Ze waren ietwat teleurstellend door de massamenigte die zich hier hadden verzameld. De trip eindigde met een treinreis over de Death Railway naar de brug over de Kwai Rivier. We konden genieten van een spectaculair landschap aangezien de stoomtrein niet zo snel reed en de motor het ook nog eens begaf, maar dat gaf juist extra charme aan de reis. Bij aankomst verontschuldigde de gids zich nog voor zijn grappen, wij waren hier geheel niet op verdacht, blijkbaar hadden we weer eens te kwaad gekeken. 's Avonds dineerden we nog met Antonio, ditmaal waren we op tijd voor het Apple's restaurant.
Op 21 december reisden we per minibus van Kanchanaburi terug naar Bangkok. Een maf sprekende James Bond-achtige kerel maakte ook deel uit van het reisgezelschap. Om zes uur vertrok onze nachtbus vanuit Bangkok naar het eiland Ko Lanta. Hier brengen we kerst en oud en nieuw door, maar daarover de volgende keer meer. Voor nu wensen wij alle lezers prettige feestdagen en een gelukkig nieuwjaar!
Donderdag 18 december reisden we van Bangkok per bus naar Kanchanaburi. We waren blij verrast hoe makkelijk het eraan toe ging op het busstation. We stapten uit de taxi, een vriendelijke vrouw wees ons de weg naar de bus en binnen vijf minuten reden we al. We raakten in gesprek met Antonio Ruzzu, een Italiaan-Duitser die op vakantie was in Thailand. Bij aankomst in Kanchanaburi namen we gedrieen een pick-up naar het Apple's Guesthouse. Terwijl wij een bungalow kregen toegewezen regelde Antonio zijn 2-daagse tocht bij het aanpalende reisbureau. Na afscheid te hebben genomen van hem besloten we om gebruik te maken van het blije uur in een kroeg op de hoek. We waren een van de eersten en besloten een potje te poolen. Al gauw werden we bijgestaan door Ben (Nieuw-Zeelander) en Sebastian (Duitser). Ben gaf ons veel tips over Nieuw-Zeeland en het werd een gezellig gesprek. Inmiddels was het half elf 's avonds. Tijd om te dineren. Helaas was het restaurant van Apple's Guesthouse al gesloten, maar niet getreurd er was nog een restaurant waar men ons om deze tijd nog vriendelijk verwelkomde.
De volgende dag stond in het teken van de brug over de Kwai rivier. In de Tweede Wereldoorlog gebruikten de Japanners de zogenoemde Prisoners of War (POW's) om de Death Railway te bouwen tussen Thailand en Burma. Als gevolg van de brute onmenselijke behandeling vonden zestienduizend gevangenen hier de dood, waaronder ook vele Nederlandse gevangenen. We bezochten als eerste het bijbehorende monument en vervolgens de brug zelf. Men kon hier overheen wandelen en dit werd dan ook veelvuldig gedaan. Erg indrukwekkend wetende dat er zoveel mensen dood zijn gegaan tijdens het bouwen van de spoorlijn. Vervolgens bezochten we het WWII museum. Hier waren levensgrootte beelden van onder andere Churchill, Mussolini en Hitler te zien. Tevens vele foto's uit die tijd. De bovenste verdieping stelde geheel andere dingen ten toon; alle na-oorlogse Miss Thailands, eigenaardig dachten we...
Aansluitend bezochten we de oorlogsbegraafplaats waar we ook alle Nederlandse graven zagen.
's Avonds deden we niet zoveel meer aangezien Erika wederom verkouden was en we voor de volgende dag een uitje hadden geregeld welk al om acht uur 's ochtends vertrok.
20 december werden we al vroeg opgepikt door een minibusje voor onze dagtrip. Normaal gesproken willen we alles zelf bezoeken, maar we hadden nog maar 1 dag in Kanchanaburi en wilden vele dingen zien dus werd het bezichtiging in georganiseerd groepsverband. Onze gids in de bus probeerde de stemming er flink in te brengen met botte grappen, maar die werden niet door iedereen gewaardeerd. Wouter had er behoorlijk de pest in en keek wat norsig richting hem.
De norse blik verdween als sneeuw voor de zon toen we bij de eerste attractie aankwamen, de warmwaterbronnen midden in het bos. We mochten hier anderhalf uur baden in baden met een gemiddelde temperatuur van dertig en veertig graden en voor de liefhebbers nog een rivier die aanvoelde als min tien graden. Pardoes spartelde hier een oude bekende in het water, Antonio. Hij deed ongeveer hetzelfde programma als wij. Er was geen tijd om lang te praten aangezien onze chauffeur er een strakke tijdsplanning op na hield. We pikten een andere groep op die net op olifanten gereden hadden en gingen naar de Hellfire Pass. Dit was de plek waar de meeste Prisoners of War zijn omgekomen tijdens het bouwen van het Thailand-Burma spoor. Het was een van de moeilijkste delen aangezien men hier met minimale voorwerpen rotsen uit moest hakken. Er zat een indrukwekkend museum bij, maar hiervoor kregen we helaas maar twintig minuten de tijd want er moest geluncht worden. Na de, overigens heerlijke, lunch reden we naar de Sai Yok watervallen. Ze waren ietwat teleurstellend door de massamenigte die zich hier hadden verzameld. De trip eindigde met een treinreis over de Death Railway naar de brug over de Kwai Rivier. We konden genieten van een spectaculair landschap aangezien de stoomtrein niet zo snel reed en de motor het ook nog eens begaf, maar dat gaf juist extra charme aan de reis. Bij aankomst verontschuldigde de gids zich nog voor zijn grappen, wij waren hier geheel niet op verdacht, blijkbaar hadden we weer eens te kwaad gekeken. 's Avonds dineerden we nog met Antonio, ditmaal waren we op tijd voor het Apple's restaurant.
Op 21 december reisden we per minibus van Kanchanaburi terug naar Bangkok. Een maf sprekende James Bond-achtige kerel maakte ook deel uit van het reisgezelschap. Om zes uur vertrok onze nachtbus vanuit Bangkok naar het eiland Ko Lanta. Hier brengen we kerst en oud en nieuw door, maar daarover de volgende keer meer. Voor nu wensen wij alle lezers prettige feestdagen en een gelukkig nieuwjaar!
