create your own visited country map
woensdag, januari 21, 2004
GEEN VOETPADEN MAAR WEL MANDARIJNEN
Donderdag 15 januari. De wekker ging al vroeg, omdat we naar de Australische ambassade moesten om ons visum te regelen. (dit kon alleen voor half twaalf 's ochtends). De aanvraag verliep gesmeerd. Even in de rij en voor we het wisten hadden ze voor ons een ETA (elektronisch visum) aangemaakt. Ter verhoging der feestvreugde hoefden we hiervoor niks te betalen! (Dat maakt Nederlanders blij)
We besloten naar de National Art Gallery te wandelen. Het was "iets" verder dan we verwacht hadden. En Kuala Lumpur bleek een stad te zijn waar men zich ten allen tijde in de auto voortbeweegt, voetgangers zijn een rariteit. Al zwetend en dorstig kwamen we aan in het museum. Helaas geen water te koop. We moesten er nogal uitgeblust uit hebben gezien, want een medewerker bood ons de mandarijnen uit zijn lunchpakketje aan. Ook de tentoonstelling was zeker de moeite waard.
Tijdens eerdere verhalen is al gebleken dat Wouter een groeiende passie blijkt te hebben voor planetaria. Daarom wilden we het Planetarium in de Lake Gardens ook met een bezoek vereren. Ons enthousiasme werd helaas geremd door de openingstijden en zo besloten we de dag met een Koreaans maal.
16 januari stonden we al om negen uur 's ochtends op de loopbrug van de beroemde Petronas Towers. Deze 8-hoekige immense torens van 451.9 meter hoog gaven een super uitzicht op de stad. Na alles van een hoogte te hebben bekeken gingen we per metro naar het oude station, gebouwd in 1911 en een bezienswaardigheid op zich. Hier begon een, jawel, stadswandeling door het coloniale district. We liepen langs het Pusat Islam Malaysia (Islamitische moskee), Kompleks Dayabumi, textiel museum, National History Museum (hier zijn we ook in geweest), Merdeka Square (onafhankelijkheidsplein), St. Mary's Cathedral terug naar China Town. 's avonds wilden we in een Duits restaurant ons 6-jarig bijelkaar zijn vieren. Dit restaurant bleek total verschwunden en eindigden we in het hardrockcafé met steak en wijn. Het café/restaurant verwelkomde ons heel vriendelijk, maar later bleek dat ze graag zoveel mogelijk gasten wilden voeden. Wij werden daarom verzocht onze fles wijn mee te nemen naar de bar en deze daar maar verder op te drinken. Dit werd Wouter toch echt te gortig en glimlachend vroeg hij de ober of hij dit niet een erg onbeleefde voorstel vond. De ober droop af.
Na de r&b beats in het hardrock café gingen we terug naar China Town en bestelden in een hotel nog een fles rode wijn. 17 januari eerst maar eens uitgeslapen. Die middag hadden we meer geluk bij het planetarium en zagen we een super Imaxfilm over de zon. Daarna bekeken we nog het imposante Nationaal monument in de Lake Gardens.
Donderdag 15 januari. De wekker ging al vroeg, omdat we naar de Australische ambassade moesten om ons visum te regelen. (dit kon alleen voor half twaalf 's ochtends). De aanvraag verliep gesmeerd. Even in de rij en voor we het wisten hadden ze voor ons een ETA (elektronisch visum) aangemaakt. Ter verhoging der feestvreugde hoefden we hiervoor niks te betalen! (Dat maakt Nederlanders blij)
We besloten naar de National Art Gallery te wandelen. Het was "iets" verder dan we verwacht hadden. En Kuala Lumpur bleek een stad te zijn waar men zich ten allen tijde in de auto voortbeweegt, voetgangers zijn een rariteit. Al zwetend en dorstig kwamen we aan in het museum. Helaas geen water te koop. We moesten er nogal uitgeblust uit hebben gezien, want een medewerker bood ons de mandarijnen uit zijn lunchpakketje aan. Ook de tentoonstelling was zeker de moeite waard.
Tijdens eerdere verhalen is al gebleken dat Wouter een groeiende passie blijkt te hebben voor planetaria. Daarom wilden we het Planetarium in de Lake Gardens ook met een bezoek vereren. Ons enthousiasme werd helaas geremd door de openingstijden en zo besloten we de dag met een Koreaans maal.
16 januari stonden we al om negen uur 's ochtends op de loopbrug van de beroemde Petronas Towers. Deze 8-hoekige immense torens van 451.9 meter hoog gaven een super uitzicht op de stad. Na alles van een hoogte te hebben bekeken gingen we per metro naar het oude station, gebouwd in 1911 en een bezienswaardigheid op zich. Hier begon een, jawel, stadswandeling door het coloniale district. We liepen langs het Pusat Islam Malaysia (Islamitische moskee), Kompleks Dayabumi, textiel museum, National History Museum (hier zijn we ook in geweest), Merdeka Square (onafhankelijkheidsplein), St. Mary's Cathedral terug naar China Town. 's avonds wilden we in een Duits restaurant ons 6-jarig bijelkaar zijn vieren. Dit restaurant bleek total verschwunden en eindigden we in het hardrockcafé met steak en wijn. Het café/restaurant verwelkomde ons heel vriendelijk, maar later bleek dat ze graag zoveel mogelijk gasten wilden voeden. Wij werden daarom verzocht onze fles wijn mee te nemen naar de bar en deze daar maar verder op te drinken. Dit werd Wouter toch echt te gortig en glimlachend vroeg hij de ober of hij dit niet een erg onbeleefde voorstel vond. De ober droop af.
Na de r&b beats in het hardrock café gingen we terug naar China Town en bestelden in een hotel nog een fles rode wijn. 17 januari eerst maar eens uitgeslapen. Die middag hadden we meer geluk bij het planetarium en zagen we een super Imaxfilm over de zon. Daarna bekeken we nog het imposante Nationaal monument in de Lake Gardens.
