create your own visited country map
vrijdag, februari 27, 2004
IN PERTH
Dinsdag 24 februari reden we rond elven weg uit Geraldton. Na alle zeventiende-eeuwse gedoe met de VOC en onze auto hunkerden, smachtten en snakten we naar Perth. De zonnigste en tevens meest geisoleerde hoofdstad ter wereld, waar het leven goed is en het weer altijd warm. Waar het gras steeds groener wordt en de lucht steeds blauwer en de cyclonen niet huishouden. Maar een reis van 425 kilometer scheidde ons nog van dit urbaan walhalla. Aangezien het 40 graden was, besloten we rustig te rijden en vaak te stoppen. Kijkend naar stopplaatsen stuitten we op de namen Eneabba en het uitnodigend klinkende Gingin. In deze plekken zouden we stoppen. Wegrijdend uit Gingin, 86 kilometer voor Perth, kregen we een lekke band. En ja, als je toch al zover bent dat je tegen je auto gaat praten, wat de meeste toeristen hier doen, is het maar een kleine stap om te gaan denken dat een auto ook zelf denkt en doelstellingen en middelen heeft. Deze auto wilde ons gewoon niet naar Perth brengen en nu zijn motorische sabotagemiddelen op waren, haalde hij nog een ander zielig trucje uit de kast - zo zagen we het. En waarschijnlijk dacht u bij de vorige zinnen al "dit is onzin", welnu dat was het ook. Er gebeurde niks meer. Erg blij met onze aankomst aten we pizza en dronken we zowaar een beugeltje Grolsch. We namen onze intrek in Madcat, een hostel met allerlei mensen: meisjes uit Drachten die graag over stronkjes broccoli praten, een artiest uit Zwolle die foto's wil verkopen en een pauper uit Nieuwerkerk. De laatste twee kunnen niet goed met elkaar overweg en daar zouden wij snel achter komen.
Woensdag gingen we de auto schoonmaken en een advertentie verzinnen, die we donderdag ophingen in hostels. Daarna liet de Nieuwerkerker in het hostel zijn foto's van Nieuw-Zeeland zien. Te gek. Tot de Zwoller binnenkwam en we midden in een ruzie tussen de twee IJsselstedelingen zaten. Ja, er zijn echt Nederlanders die naar het andere eind van de wereld gaan en daar ruzie gaan maken met Nederlanders. Toen we niettemin met de Nieuwerkerker wat gingen eten in de stad, ging de telefoon. Een gegadigde!
Maar nog geen koper.
Dinsdag 24 februari reden we rond elven weg uit Geraldton. Na alle zeventiende-eeuwse gedoe met de VOC en onze auto hunkerden, smachtten en snakten we naar Perth. De zonnigste en tevens meest geisoleerde hoofdstad ter wereld, waar het leven goed is en het weer altijd warm. Waar het gras steeds groener wordt en de lucht steeds blauwer en de cyclonen niet huishouden. Maar een reis van 425 kilometer scheidde ons nog van dit urbaan walhalla. Aangezien het 40 graden was, besloten we rustig te rijden en vaak te stoppen. Kijkend naar stopplaatsen stuitten we op de namen Eneabba en het uitnodigend klinkende Gingin. In deze plekken zouden we stoppen. Wegrijdend uit Gingin, 86 kilometer voor Perth, kregen we een lekke band. En ja, als je toch al zover bent dat je tegen je auto gaat praten, wat de meeste toeristen hier doen, is het maar een kleine stap om te gaan denken dat een auto ook zelf denkt en doelstellingen en middelen heeft. Deze auto wilde ons gewoon niet naar Perth brengen en nu zijn motorische sabotagemiddelen op waren, haalde hij nog een ander zielig trucje uit de kast - zo zagen we het. En waarschijnlijk dacht u bij de vorige zinnen al "dit is onzin", welnu dat was het ook. Er gebeurde niks meer. Erg blij met onze aankomst aten we pizza en dronken we zowaar een beugeltje Grolsch. We namen onze intrek in Madcat, een hostel met allerlei mensen: meisjes uit Drachten die graag over stronkjes broccoli praten, een artiest uit Zwolle die foto's wil verkopen en een pauper uit Nieuwerkerk. De laatste twee kunnen niet goed met elkaar overweg en daar zouden wij snel achter komen.
Woensdag gingen we de auto schoonmaken en een advertentie verzinnen, die we donderdag ophingen in hostels. Daarna liet de Nieuwerkerker in het hostel zijn foto's van Nieuw-Zeeland zien. Te gek. Tot de Zwoller binnenkwam en we midden in een ruzie tussen de twee IJsselstedelingen zaten. Ja, er zijn echt Nederlanders die naar het andere eind van de wereld gaan en daar ruzie gaan maken met Nederlanders. Toen we niettemin met de Nieuwerkerker wat gingen eten in de stad, ging de telefoon. Een gegadigde!
Maar nog geen koper.
