create your own visited country map
dinsdag, maart 02, 2004
MEN HAD ER GENOEG VAN
De gegadigde voor de auto was Jesper uit Zuid-Zweden. Hij maakte er een uitgebreide sessie van. Donderdagavond kwam hij de auto bekijken, maakte vrijdagmorgen een proefrit en vervolgens een afspraak voor zaterdagmorgen acht uur om de auto te laten keuren bij een garage. Helaas liet hij het op het laatste punt afweten door geheel niet op te komen dagen, nadat wij zeker twee uur op hem gewacht hadden, aaarggg. Door een telefoontje van onze kant kwamen we erachter dat hij had besloten met de bus te gaan, de bus!
We wilden zaterdagmorgen 28 februari de auto ook te koop aanbieden bij een automarkt in Fremantle. Helaas waren we door dat stom stuk smurrebrut vrij laat op de markt. Terwijl onze auto zijn best deed hoge ogen te gooien op de catwalk bezochten wij het historisch museum van Fremantle. Was ontzettend interessant. Vooral het gedeelte over de migratie van Europeanen naar Australie na de Tweede Wereldoorlog. Veel verhalen van onder andere Nederlanders die spijt hadden dat ze naar Australie waren gegaan aangezien het hier geheel ontbreekt aan grachtenpandjes. Eerste tijd wonen in eenvoudige kampen. Kinderen die moeilijk integreerden met de Australische klasgenoten. Het was niet zo rooskleurig als men verwacht had.
Aan het eind van de middag haalden we onze auto weer op van de automarkt; helaas geen gegadigden.
Eenmaal terug in het hostel hadden we weer vermakelijke gesprekken met de rivalen Eelco en Raymond.
Zondag 29 februari, schrikkeldag, liepen we opnieuw een ronde langs alle backpackerhostels om de prijs van de auto te verlagen met de hoop op meer animo. Na een tijdje doelloos door Perth te hebben gelopen belandden we in een gezellige Ierse Pub met bier voor prijzen die naar meer smaakten.
Waar wij in Europa de dag van de arbeid op 1 mei vieren, viert West-Australie dit op 1 maart (wereld(wijd)vreemd is dat deze dag gevierd wordt door niet te werken). Meer verbaasd waren we nog over het feit dat in West-Australie de eerste maandag van augustus gebombardeerd is tot picnicdag!
Alles was dicht, maar de parken waren open. Op weg naar het park begon het te regenen, dus ook dat plan was van de baan. We dronken een frisje in een mooi statig pand en keerden terug naar het hostel. Wouter speelde 's middags nog voetbal in een aanpalend park. 's Avonds hadden we een jolige avond in een kroeg. Eelco, die altijd pech heeft, was met ons mee. Ook deze avond verliep voor hem niet pechvrij. Toen hij een biertje voor ons wilde halen en na tien minuten nog niet terug was, liep uitgerekend Raymond, de rivaal, de kroeg binnen en wist ons te vertellen dat hij Eelco in het hostel had getroffen, hij was uit de kroeg "gekicked".
Bij terugkomst lag er een briefje op ons bed waarin Eelco bovenstaande bevestigde met als toevoeging, "men had er genoeg van...","ik vroeg alleen maar om een fucking jug of beer".
De gegadigde voor de auto was Jesper uit Zuid-Zweden. Hij maakte er een uitgebreide sessie van. Donderdagavond kwam hij de auto bekijken, maakte vrijdagmorgen een proefrit en vervolgens een afspraak voor zaterdagmorgen acht uur om de auto te laten keuren bij een garage. Helaas liet hij het op het laatste punt afweten door geheel niet op te komen dagen, nadat wij zeker twee uur op hem gewacht hadden, aaarggg. Door een telefoontje van onze kant kwamen we erachter dat hij had besloten met de bus te gaan, de bus!
We wilden zaterdagmorgen 28 februari de auto ook te koop aanbieden bij een automarkt in Fremantle. Helaas waren we door dat stom stuk smurrebrut vrij laat op de markt. Terwijl onze auto zijn best deed hoge ogen te gooien op de catwalk bezochten wij het historisch museum van Fremantle. Was ontzettend interessant. Vooral het gedeelte over de migratie van Europeanen naar Australie na de Tweede Wereldoorlog. Veel verhalen van onder andere Nederlanders die spijt hadden dat ze naar Australie waren gegaan aangezien het hier geheel ontbreekt aan grachtenpandjes. Eerste tijd wonen in eenvoudige kampen. Kinderen die moeilijk integreerden met de Australische klasgenoten. Het was niet zo rooskleurig als men verwacht had.
Aan het eind van de middag haalden we onze auto weer op van de automarkt; helaas geen gegadigden.
Eenmaal terug in het hostel hadden we weer vermakelijke gesprekken met de rivalen Eelco en Raymond.
Zondag 29 februari, schrikkeldag, liepen we opnieuw een ronde langs alle backpackerhostels om de prijs van de auto te verlagen met de hoop op meer animo. Na een tijdje doelloos door Perth te hebben gelopen belandden we in een gezellige Ierse Pub met bier voor prijzen die naar meer smaakten.
Waar wij in Europa de dag van de arbeid op 1 mei vieren, viert West-Australie dit op 1 maart (wereld(wijd)vreemd is dat deze dag gevierd wordt door niet te werken). Meer verbaasd waren we nog over het feit dat in West-Australie de eerste maandag van augustus gebombardeerd is tot picnicdag!
Alles was dicht, maar de parken waren open. Op weg naar het park begon het te regenen, dus ook dat plan was van de baan. We dronken een frisje in een mooi statig pand en keerden terug naar het hostel. Wouter speelde 's middags nog voetbal in een aanpalend park. 's Avonds hadden we een jolige avond in een kroeg. Eelco, die altijd pech heeft, was met ons mee. Ook deze avond verliep voor hem niet pechvrij. Toen hij een biertje voor ons wilde halen en na tien minuten nog niet terug was, liep uitgerekend Raymond, de rivaal, de kroeg binnen en wist ons te vertellen dat hij Eelco in het hostel had getroffen, hij was uit de kroeg "gekicked".
Bij terugkomst lag er een briefje op ons bed waarin Eelco bovenstaande bevestigde met als toevoeging, "men had er genoeg van...","ik vroeg alleen maar om een fucking jug of beer".
