create your own visited country map
zondag, maart 21, 2004
ZIEK
St Patricks Day werd niks. Woensdag 17 maart werden we beide met griep wakker. Hoestend en reutelend sleepten we ons door de snertdag, om het uur zonder smaak een vitaminebom naar binnen slaand. Donderdag meenden we het aan te kunnen even bij de rotsformatie te gaan kijken waar Katoomba zijn faam aan dankt, de Drie Gezusters. Het was erg mooi maar maakte niet zoveel indruk omdat het hoogteverschil flink op onze voorhoofden inhamerde. We tolden weer terug naar het centrum en besloten dat dit geen goed idee was geweest. Ook nog wat aan zelfbeklag gedaan ("er blijft ons hier ook niks bespaard" en "alles gaat ook altijd maar de verkeerde kant op") en een simpele avondhap gegeten, het overgeblevene van de dag ervoor.
Vrijdag wilden we nog niet gaan lopen maar wel iets doen, het ging namelijk weer wat beter. We namen de trein naar het begin van de Zig Zag Railway. Helaas bleken we aan de verkeerde kant van deze negentiende-eeuwse spoorlijn te zitten, zodat we uren zouden moeten wachten om de lijn te kunnen zien. Niet getreurd; de treinstellen op zich waren al heel aardig en de schoonmaker daarvan, een wat oudere cowboy, had gezellige praatjes op het perron. Daar troffen we ook een 80- respectievelijk 79-jarig echtpaar. Met name de vrouwelijke helft hiervan leek haar zinnen op het zigzaggen te hebben gezet want ze besloten uiteindelijk toch maar de drie uur wachten voor lief te nemen. Wij niet. Wij gingen met de trein terug naar Katoomba en liepen weer richting de Drie Gezusters. Nu konden we beter opletten. Je bleek ook met een kabelbaantje omlaag te kunnen, de vallei in. Daar liepen we een blokje en toen gingen we met het steilste spoorlijntje ter wereld (52 graden) omhoog. Een of andere kenau loeide door een megafoon onophoudelijk aankomst en vertrek van de boemel, alsmede de hier te lande zo geliefde regels en verboden. Dit werkte storend bij het bekijken van het regenwoud. Bij terugkomst aten we weer eens spruitjes - een hoogtepunt, lekker met kangaroesteak, pittige mosterd en appelmoes.
Zaterdag was het schitterend weer en tijd voor een tocht. We huurden (!) voor een dollar een kaartje van de omgeving en liepen naar Jamisons Lookout. Vandaar langs de Federal Pass in het dal rondom de Drie Gezusters, dit leverde mooie plaatjes van watervallen en rotsen op. We kwamen uit bij de megafoonloc van de dag ervoor. We wilden niet meer in het treintje en liepen de Furber Steps op. Terug in het guesthouse werd er gebarbecued. Erg gezellig, vooral met een Amerikaan die op Boudewijn Buch leek en de twee Nederlanders Pierre en Niels (eigenlijk vooral met Pierre, Niels is in al zijn doen en laten nogal zunig).
Zondag 21 maart regende het, van die eindeloos zanikende miezer uit een grauw zwerk.
St Patricks Day werd niks. Woensdag 17 maart werden we beide met griep wakker. Hoestend en reutelend sleepten we ons door de snertdag, om het uur zonder smaak een vitaminebom naar binnen slaand. Donderdag meenden we het aan te kunnen even bij de rotsformatie te gaan kijken waar Katoomba zijn faam aan dankt, de Drie Gezusters. Het was erg mooi maar maakte niet zoveel indruk omdat het hoogteverschil flink op onze voorhoofden inhamerde. We tolden weer terug naar het centrum en besloten dat dit geen goed idee was geweest. Ook nog wat aan zelfbeklag gedaan ("er blijft ons hier ook niks bespaard" en "alles gaat ook altijd maar de verkeerde kant op") en een simpele avondhap gegeten, het overgeblevene van de dag ervoor.
Vrijdag wilden we nog niet gaan lopen maar wel iets doen, het ging namelijk weer wat beter. We namen de trein naar het begin van de Zig Zag Railway. Helaas bleken we aan de verkeerde kant van deze negentiende-eeuwse spoorlijn te zitten, zodat we uren zouden moeten wachten om de lijn te kunnen zien. Niet getreurd; de treinstellen op zich waren al heel aardig en de schoonmaker daarvan, een wat oudere cowboy, had gezellige praatjes op het perron. Daar troffen we ook een 80- respectievelijk 79-jarig echtpaar. Met name de vrouwelijke helft hiervan leek haar zinnen op het zigzaggen te hebben gezet want ze besloten uiteindelijk toch maar de drie uur wachten voor lief te nemen. Wij niet. Wij gingen met de trein terug naar Katoomba en liepen weer richting de Drie Gezusters. Nu konden we beter opletten. Je bleek ook met een kabelbaantje omlaag te kunnen, de vallei in. Daar liepen we een blokje en toen gingen we met het steilste spoorlijntje ter wereld (52 graden) omhoog. Een of andere kenau loeide door een megafoon onophoudelijk aankomst en vertrek van de boemel, alsmede de hier te lande zo geliefde regels en verboden. Dit werkte storend bij het bekijken van het regenwoud. Bij terugkomst aten we weer eens spruitjes - een hoogtepunt, lekker met kangaroesteak, pittige mosterd en appelmoes.
Zaterdag was het schitterend weer en tijd voor een tocht. We huurden (!) voor een dollar een kaartje van de omgeving en liepen naar Jamisons Lookout. Vandaar langs de Federal Pass in het dal rondom de Drie Gezusters, dit leverde mooie plaatjes van watervallen en rotsen op. We kwamen uit bij de megafoonloc van de dag ervoor. We wilden niet meer in het treintje en liepen de Furber Steps op. Terug in het guesthouse werd er gebarbecued. Erg gezellig, vooral met een Amerikaan die op Boudewijn Buch leek en de twee Nederlanders Pierre en Niels (eigenlijk vooral met Pierre, Niels is in al zijn doen en laten nogal zunig).
Zondag 21 maart regende het, van die eindeloos zanikende miezer uit een grauw zwerk.
