create your own visited country map
zondag, mei 16, 2004
MAXIMAAL GEKNIPT
Beste lezers, eerst een huishoudelijke mededeling. Er staan weer wat plaatjes op de fotosite, naar goed gebruik weer van lage resolutie.
Dinsdag zou de laatste dag in Valparaiso worden en voorlopig de laatste dag in Chili. Na vele aanbevelingen van medereizigers werd besloten na het ontbijt meteen de lunch te gaan gebruiken in Le Filou de Montpellier, een heel goed restaurant gerund door een Franse gek. Prima boef bourguignon gegeten en toen klaar voor het uitzoeken hoe we naar Mendoza in Argentinie kwamen, de was ophalen en nog wat van die dingen.
Woensdag 12 mei vertrok de bus om 11 uur richting Santiago. Daar stapten we over op een andere bus. Bovenin de Andes was de grensovergang en dat was te merken. Kleumend de bus uit maar blij met weer twee stempeltjes in het paspoort. Hierna de eerste file in hooggebergte beleefd omdat er een ongeluk was gebeurd. Hoewel de chauffeur hierna zijn uiterste best deed de verloren tijd in te halen, kwamen we met drie uur vertraging aan in Mendoza. Omdat niet alle hotels rondom de klok open zijn, gingen we naar het joef hostel. Hier houden we eigenlijk helemaal niet van (duur, bureaucratisch en zo preuts dat mannen en vrouwen gescheiden moeten slapen) maar ze zijn wel altijd open. Zo ook deze. Ingecheckt en nog een Arabische hamburger gegeten bij een snackhal met de eetlust-afzwakkende naam Mr. Dog.
Donderdagmorgen vonden we dat dit voordeel uitgewerkt was en de andere onverminderd aanwezig dus we gingen naar Hostal Independencia, middenin de stad. Hier zou dan het grote steak en wijn eten, waar alle mensen die we tegen waren gekomen zo weg van waren, van start gaan. Maar eerst kochten we winterjassen. Er was besloten A. dat het in Mendoza koud was, B. om naar Patagonie te gaan en C. alle onzekerheid over de reisrichting weg te nemen door ons met winterjassen te verplichten deze ook te gebruiken. Bepaald niet moeders mooiste jassen, en het was een eindeloos gedoe om de goeie te vinden, maar wel een kogel door een kerk.
Een reisgids bleek vind- noch bestelbaar en zo waren we de rest van de dag kwijt met het zoeken naar aanvankelijk de reisgids en later (tierend) naar een restaurant. Dit eenmaal gevonden in Modesta Funes. Het was in alle opzichten absoluut GEEN zouteloze hap! Daarna terug naar hostel waar een Canadees feestje aan de gang was. Het werd gezellig winters praten bij de open haard met een Canadees.
Vrijdag 14 mei deden we weinig maar Erika ging wel naar de kapper. Een andere klante werd roekeloos terzijde gezet en het blonde hoofd van Erika in een wasbak. Hierna toonde de kapster, een oude rot in het vak, een gigantisch bord met een model kapsel. Of Erika dat wilde? Ja. Alsof de eer van Argentinie op het spel stond, werd er geknipt. Een pony werd ternauwernood voorkomen. Blond haar, een kolfje naar de hand van iedere Latijns Amerikaanse kapster. Alle aanwezige dames wisten wie Maxima was en vroegen hoe het haar in Olanda afging. We probeerden te zeggen dat izj het meest populaire lid van het koninklijk huis was maar ons Spaans was hier nog niet helemaal goed genoeg voor.
Beste lezers, eerst een huishoudelijke mededeling. Er staan weer wat plaatjes op de fotosite, naar goed gebruik weer van lage resolutie.
Dinsdag zou de laatste dag in Valparaiso worden en voorlopig de laatste dag in Chili. Na vele aanbevelingen van medereizigers werd besloten na het ontbijt meteen de lunch te gaan gebruiken in Le Filou de Montpellier, een heel goed restaurant gerund door een Franse gek. Prima boef bourguignon gegeten en toen klaar voor het uitzoeken hoe we naar Mendoza in Argentinie kwamen, de was ophalen en nog wat van die dingen.
Woensdag 12 mei vertrok de bus om 11 uur richting Santiago. Daar stapten we over op een andere bus. Bovenin de Andes was de grensovergang en dat was te merken. Kleumend de bus uit maar blij met weer twee stempeltjes in het paspoort. Hierna de eerste file in hooggebergte beleefd omdat er een ongeluk was gebeurd. Hoewel de chauffeur hierna zijn uiterste best deed de verloren tijd in te halen, kwamen we met drie uur vertraging aan in Mendoza. Omdat niet alle hotels rondom de klok open zijn, gingen we naar het joef hostel. Hier houden we eigenlijk helemaal niet van (duur, bureaucratisch en zo preuts dat mannen en vrouwen gescheiden moeten slapen) maar ze zijn wel altijd open. Zo ook deze. Ingecheckt en nog een Arabische hamburger gegeten bij een snackhal met de eetlust-afzwakkende naam Mr. Dog.
Donderdagmorgen vonden we dat dit voordeel uitgewerkt was en de andere onverminderd aanwezig dus we gingen naar Hostal Independencia, middenin de stad. Hier zou dan het grote steak en wijn eten, waar alle mensen die we tegen waren gekomen zo weg van waren, van start gaan. Maar eerst kochten we winterjassen. Er was besloten A. dat het in Mendoza koud was, B. om naar Patagonie te gaan en C. alle onzekerheid over de reisrichting weg te nemen door ons met winterjassen te verplichten deze ook te gebruiken. Bepaald niet moeders mooiste jassen, en het was een eindeloos gedoe om de goeie te vinden, maar wel een kogel door een kerk.
Een reisgids bleek vind- noch bestelbaar en zo waren we de rest van de dag kwijt met het zoeken naar aanvankelijk de reisgids en later (tierend) naar een restaurant. Dit eenmaal gevonden in Modesta Funes. Het was in alle opzichten absoluut GEEN zouteloze hap! Daarna terug naar hostel waar een Canadees feestje aan de gang was. Het werd gezellig winters praten bij de open haard met een Canadees.
Vrijdag 14 mei deden we weinig maar Erika ging wel naar de kapper. Een andere klante werd roekeloos terzijde gezet en het blonde hoofd van Erika in een wasbak. Hierna toonde de kapster, een oude rot in het vak, een gigantisch bord met een model kapsel. Of Erika dat wilde? Ja. Alsof de eer van Argentinie op het spel stond, werd er geknipt. Een pony werd ternauwernood voorkomen. Blond haar, een kolfje naar de hand van iedere Latijns Amerikaanse kapster. Alle aanwezige dames wisten wie Maxima was en vroegen hoe het haar in Olanda afging. We probeerden te zeggen dat izj het meest populaire lid van het koninklijk huis was maar ons Spaans was hier nog niet helemaal goed genoeg voor.
